Astronomisch Nieuws

Astronomen ontdekken inactieve kort-periodieke kometen

Asteroïde tempel 1
Asteroïde Tempel 1, gefotografeerd door de Deep Impact-sonde . Tempel 1 heeft een doorsnede van ongeveer 5 kilometer.(credit: NASA/JPL)

In een nieuwe studie geven astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics aan dat ongeveer 0,3 tot 3% van de NEO’s (Near Earth Objects) met een gemiddelde helderheid in feite inactieve kort-periodieke kometen zijn.

Near Earth Objects (NEO’s) zijn asteroïden of kometen die een baan beschreven die ze soms dicht in de buurt van de Aarde brengt. In het Nederlands worden ze soms wel als aardscheerders omschreven. Deze aardscheerders kunnen een potentiële bedreiging zijn voor de Aarde. De asteroïde die in 2014 in het Russische Chelyabinsk insloeg was een NEO met een geschatte diameter van ongeveer 40 meter. NEO’s zijn relatief eenvoudig in zichtbaar licht waar te nemen door hun beweging aan de hemel te volgen maar het is veel lastiger om hun grootte en hun potentiële gevaar te berekenen omdat hun optische helderheid het resultaat is van zowel hun grootte als hun reflectie. Astronomen van het CfA hebben al verschillende jaren de IRAC infrarood camera van de Spitzer telescoop die in een baan om de Aarde draait, gebruikt om infrarood licht dat door NEO’s wordt uitgezonden te bepalen en dit te combineren met optische metingen. Op deze manier is het mogelijk om de grootte te schatten.

Men denkt dat NEO’s zijn ontstaan uit objecten die in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter met elkaar in botsing zijn gekomen. Er zijn ondertussen meer dan 10.000 asteroïden bekend in deze gordel. NEO’s kunnen ook kort-periodieke kometen zijn. Deze komen niet uit de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter maar ze zijn afkomstig uit de Kuipergordel die zich voorbij de baan van Neptunus bevindt. De banen van de objecten in de Kuipergordel kunnen worden verstoord door toedoen van de grote gasplaneten waardoor ze aan hun reis richting Zon beginnen. Als ze in de buurt van de Zon komen beginnen ze te verdampen en vormen ze een komeetstaart en worden ze actief. Na een tijd zijn alle vluchtige componenten op en hebben we te maken met een inactieve, uitgedoofde komeet. Het is dus aannemelijk dat een gedeelte van de populatie NEO’s die we nu bestuderen uitgedoofde kometen zijn.

CfA-astronomen Joe Hora, Giovanni Fazio en Howard Smith en collega’s rapporteerden twee jaar geleden al dat de NEO met de naam Don Quixote in feite een uitgedoofde komeet is; ze ontdekten op infrarood opnames een hele ijle komeetstaart. Ze hebben nu een statistische analyse gemaakt van alle NEO’s die in het infrarood zijn waargenomen waarbij ze zochten naar mogelijke kort-periodieke kometen waarbij ze gebruik maakten van een combinatie van hun baanparameters en oppervlakte albedo’s afgeleidt van hun eigenschappen in het nabije infrarood.

De wetenschappers ontdekten dat 0,3 tot 3% van de NEO’s met een gemiddelde helderheid heel waarschijnlijk inactieve kort-periiodieke kometen zijn. Ze hebben 23 NEO’s specifiek aangeduid als inactieve kort-periodieke komeet. Daarnaast hebben ze ook geconcludeerd dat meer dan 100 grote NEO’s met een diameter van meer dan 1 kilometer vermoedelijk ook inactieve kort-periodieke kometen zijn.

De volledige studie (pdf) is te lezen via deze link

Laatste bewerking: 11 oktober 2015

Bron: SciTech Daily, 10 oktober 2015