Astronomen vinden een enorme leegte in ons sterrenstelsel

De leegte bevindt zich van ons uit gezien tussen de sterrenbeelden Perseus en Taurus en kan meer dan 10 miljoen jaar oud zijn.

Astronomen die de grootte en vorm van twee gaswolken in de ruimte aan het bepalen waren hebben een grote leegte tussen deze gaswolken in gevonden. Ze denken dat de wolken de restanten zijn van een serie stellaire explosies of een enkele enorme explosie.

De leegte in de ruimte heeft een doorsnede van ongeveer 500 lichtjaar en bevindt zich tussen de sterrenbeelden Perseus en Taurus – Stier. Beide sterrenbeelden bevatten enorme gaswolken die we moleculaire wolken noemen. Onderzoekers die de leegte ruimte bestuderen denken dat er een of twee dingen zijn gebeurd: Of een enkele, zware supernova blies al het gas naar buiten toe weg, of verschillende supernovae maakten de twee wolken en de enorme leegte er tussenin.

Supernovae moeten naar verwachting gas, gezien vanaf de explosie naar buiten toe wegblazen. Dit zorgt voor een schilachtige structuur. In dit geval werden de beide wolkenstructuren aan beide zijden van de ruimte Perseus en Taurus. Samen vormen ze de “Per-Tau Schil”. Het onderzoek is verschillen in twee verschillende artikelen in de Astrophysical Journal Letters.

Volgens de onderzoekers kun je nog steeds verwachten dat je overblijfselen ziet van de sterrenhoop waar de supernova€ afging. Ze zien enig voorlopig bewijs voor zo’n sterrenhoop in het centrum maar dat vereist wel verder onderzoek en dat is iets waar ze in de toekomst aan willen gaan werken.

De Perseus en Taurusgaswolken zijn kraamkamers van sterren in ons sterrenstelsel, hier ontstaan nieuwe sterren. Het team vond de leegte tussen de wolken toen ze objecten in 3D renderden om op deze manier de structuur beter te kunnen bestuderen. Het was voor het eerst dat deze techniek werd toegepast. Perseus en Taurus zijn slechts 2 van een tiental wolken die door het team nu in 3D zijn weergegeven.

Astronomen kunnen de wolken al tientallen jaren waarnemen maar nog nooit eerder was men in staat om hun echte vorm, diepte of dikte te kennen. Ook was de afstand tot de wolken niet helemaal zeker. Nu zijn al deze gegevens bekend met een meetonzekerheid van slechts 1% en hierdoor kon men dus ook duidelijk de leegte tussen de twee wolken onderscheiden.

De leegte is misschien wel het best zichtbaar in een interactief model waarmee je de moleculaire wolken en de ruimte ertussen kunt slepen en vergroten en verkleinen. Het team zal het midden van die ruimte onderzoeken om bewijs te vinden van de oorsprong van de supernova (of meerdere) zoals forensisch onderzoekers op zoek zijn naar de lucifer die de boel deed ontbranden. Het 3D-model kan ook in augmented reality worden gevisualiseerd met behulp van een QR-code in het artikel.

Je kunt de Per-Tau Schil eigenlijk als een nevel zien: de typisch oogverblindende vormen van gaswolken die opduiken in de nasleep van de dood van een ster. Maar in dit geval verschenen de gaswolken niet in de onmiddellijke nasleep van de ontploffing en de Per-Tau Schil zendt ook geen hoogenergetische röntgenstraling uit zoals nevels wel doen.

De onderzoekers denken dat de Per-Tau Schil het rechtstreekse resultaat is van een supernova die we nu in een veel later stadium waarnemen (na ongeveer 10 – 20 miljoen jaar). En dat de schil dus al tot een veel grotere grootte is uitgedijd (bovendien achten ze het mogelijk dat er in de tussentijd meerdere supernovae hebben plaatsgevonden die een bijdrage hebben geleverd aan de uitdijing van de bel.

In de toekomst hoopt het team erachter te komen of deze holtes tussen gaswolken in de nasleep van supernovae de regel of de uitzondering zijn voor stervorming. De opkomst van nieuwe sterren uit verre overblijfselen van oude sterren laat zien hoe het heelal zichzelf blijft hervormen, van gassen tot gassen en van stof tot stof.

Artikelen:

• The Per-Tau Shell: A Giant Star-forming Spherical Shell Revealed by 3D Dust Observations, Shmuel Bialy, Catherine Zucker, Alyssa Goodman, Michael M. Foley, João Alves, Vadim A. Semenov, Robert Benjamin, Reimar Leike and Torsten Enßlin
• On the Three-dimensional Structure of Local Molecular Clouds. Catherine Zucker, Alyssa Goodman, João Alves, Shmuel Bialy, Eric W. Koch, Joshua S. Speagle, Michael M. Foley, Douglas Finkbeiner, Reimar Leike, Torsten Enßlin

Eerste publicatie: 22 september 2021
Bron: diverse persberichten