Astronomen vinden een komeet in de hoofdgordel van asteroïden
(248370) 2005 QN173 is de achtste hoofdgordel komeet van de meer dan een half miljoen asteroïden in de hoofdgordel die niet alleen actief is maar zelfs meer dan eens actief is geweest.
(248370) 2005 QN173 werd volgens de ontdekking actief op 7 juli 2021. Dit was zichtbaar in data van de Asteroid Terrestrial-Impact Last Alert System (ATLAS)-telescoop.
Op die dag bedroeg de afstand van het object tot de Zon ongeveer 2,39 Astronomische Eenheden en was er een dunne, rechte stofstaart zichtbaar.
Volgens Dr. Henry Hsieh, senioronderzoeker aan het Planetary Science Institute is dit gedrag een sterke aanwijzing dat de activiteit wordt veroorzaakt door sublimatie van ijsachtig materiaal.
Het object wordt derhalve gezien als een hoofdgordelkomeet en het is een van de slechts 20 objecten die momenteel bevestigd zijn of vermoedelijk hoofdgordelkometen zijn. Hier bevinden zich ook objecten waarvan pas een keer activiteit is waargenomen.
Volgens Dr. Hsieh kan 2005 QN173 zowel als asteroïde en als komeet worden beschouwd. Of meer specifiek, een hoofdgordelasteroïde die pas recent als komeet is herkend.
Het object past binnen de fysische definities van een komeet; het object is vermoedelijk ijsachtig en het stoot stof de ruimte in maar het heeft wel de baan van een asteroïde en niet die van een typische komeet.
Deze dualiteit en de vervagende scheidslijn tussen wat men voorheen beschouwde als twee compleet verschillende soorten objecten, kometen en asteroïden, is een belangrijk onderdeel wat deze objecten zo interessant maakt.
2005 QN173 heeft een diameter van 3,6 kilometer. In juli 2021 was de staart meer dan 720.000 kilometer lang en 1400 kilometer breed.
Deze extreem smalle staart vertelt astronomen dat stofdeeltjes nauwelijks van de kern afwaaien en dat doen met extreem lage snelheden en dat de gasstroom die van de komeet afblaast en die normaal stofdeeltjes meeneemt naar de ruimte extreem zwak is.
Dergelijke lage snelheden zouden er normaal gesproken voor zorgen dat stof moeilijk kan ontsnappen aan de zwaartekracht van de kern zelf. Dit suggereert dat er mogelijk iets anders is dat helpt om het stof te laten ontsnappen.
Het zou kunnen dat de kern snel genoeg draait om stof de ruimte in te werpen dat gedeeltelijk is opgetild door ontsnappend gas. Maar er zijn meer waarnemingen nodig om de draaiingssnelheid van de kern te bevestigen.
Eerste publicatie: 6 oktober 2021
Bron: Sci-News
