Het bovenstaande diagram helpt bij de verklaring waarom Nieuwe en Volle manen tijdens een perigeum extra dicht bij de Aarde plaatsvinden en ze tijdens een apogeum verder weg van de Aarde zijn. In het bovenstaande diagram is de verbindingslijn tussen het perigeum en het apogeum van de Maan de langste as van de ellips. Als deze as richting de Zon wijst (A of C in het diagram) dan is de excentriciteit van de baan van …
Meer lezen .....Categorie: Begrippen – definities
De parallaxmethode voor afstandsmetingen in het heelal
Astronomen schatten de afstand tot nabije objecten in de ruimte door gebruik te maken van een methode die stellaire parallax of ook wel trigonometrische parallax wordt genoemd. Simpel gezegd wordt de schijnbare beweging van de ster ten opzichte van de achtergrond van meer verre sterren gemeten ten opzichte van de beweging van de Aarde rond de Zon.
Meer lezen .....Waarom niet iedere Volle Maan en Nieuwe Maan een verduistering
In 2018 waren er 13 Volle manen en 12 Nieuwe Manen maar er waren slechts 2 maansverduisteringen en 3 zonsverduisteringen. Een maansverduistering treedt op als de Aarde, Zon en Maan op een lijn staan in de ruimte. De Aarde bevindt zich dan precies tussen de Zon en de Maan in. Als die situatie zich voor doet valt de schaduw van de Aarde op de Volle Maan en veroorzaakt daardoor een maansverduistering.
Meer lezen .....De massa van de Zon, hoeveel is dat nu eigenlijk?
Een Zonsmassa is de massa van onze Zon. Om meer precies te zijn is een zonsmassa gelijk aan 1,989 * 1030 kilogram en dat is weer ongeveer gelijk aan 333.000 * de massa van de Aarde.
Meer lezen .....Wat is een planeet?
Veel mensen kunnen een plaatje van Jupiter of Saturnus aanwijzen en zeggen dat dit een planeet is echter de definitie van het woord “planeet” is wat ingewikkelder en is in de tijd veranderd. In 2006 beslisten veel astronomen tijdens een vergadering van de Internationale Astronomische Unie over een nieuwe definitie van wat een planeet is. Dit was ingegeven door de ontdekking van verschillende grote objecten aan de randen van ons zonnestelsel. Lang niet alle astronomen …
Meer lezen .....Wat zijn hoofdreekssterren?
Hoofdreekssterren fuseren in hun kern waterstofatomen tot heliumatomen. Ongeveer 90% van alle sterren in het heelal, waaronder dus ook onze Zon, zijn hoofdreekssterren. Deze sterren kunnen in massa variëren van ongeveer 1/10de van de massa van de Zon tot wel meer dan 200 zonsmassa. Sterren starten hun leven als wolken van gas en stof. Onder invloed van de zwaartekracht trekken deze wolken samen en er ontstaat een kleine protoster die wordt aangedreven door het ineenstortende …
Meer lezen .....Wat is de Hubble Constante?
De Hubble Constante (de wet van Hubble) is een eenheid die gebruikt wordt om de uitdijing van het heelal te beschrijven. Sinds de Oerknal ongeveer 13,82 miljard jaar geleden is het heelal groter en groter geworden. Het heelal dijt, naarmate het groter wordt, steeds sneller uit.
Meer lezen .....Wat is kosmische straling?
Kosmische straling zijn fragmenten van atomen die van buiten het zonnestelsel op Aarde regenen. Ze reizen met de snelheid van het licht en ze worden verantwoordelijk gehouden voor elektronische problemen met satellieten en andere apparaten. Kosmische straling is in 1912 ontdekt maar nu meer dan een eeuw later zijn er nog steeds heel veel dingen onbekend. Een belangrijke vraag is waar kosmische straling vandaan komt. Veel wetenschappers denken dat hun oorsprong is gerelateerd aan supernova-explosies …
Meer lezen .....De kosmische achtergrondstraling – het restant van de Oerknal
De kosmische achtergrondstraling is een stralingsrestant van de Oerknal, de tijd dat het heelal is begonnen. Zoals de theorie zegt kende het heelal meteen na zijn geboorte een hele snelle inflatie en expansie. Tegenwoordig breidt het heelal zich nog steeds uit en die versnelling van die uitbreiding lijkt niet in alle richtingen hetzelfde te zijn. De kosmische achtergrondstraling is een restant van de hitte van de Oerknal.
Meer lezen .....Wat is de zwaarste ster?
De Zon mag dan in ons zonnestelsel wel het zwaarste object zijn, 99,8% van de massa van het hele zonnestelsel, maar op een stellaire schaal is onze ster maar heel gemiddeld. Ongeveer de helft van alle bekende sterren zijn zwaarder en ongeveer de helft is lichter. De zwaarste ster die we kennen is R136a1. Deze ster heeft een massa van meer dan 300 zonsmassa en kleineert met die enorme massa niet alleen onze eigen ster.
Meer lezen .....