Centrum van de Krabnevel heeft een honingraatstructuur
Nieuwe opnames gemaakt met het SITELLE-instrument aan de Canada-France-HawaÏ telescoop (CFHT) op Mauna Kea in Hawaï toont een ingewikkelde honingraatraatachtige structuur van filamenten gas in het centrum van de Krabnevel (Messier 1).
In het jaar 1054 werden Chinese astronomen verbaasd door de verschijning van een nieuwe ster die zo helder was dat ze na de Maan het helderste object aan de sterrenhemel was en gedurende 23 dagen ook overdag was te zien. Deze sterexplosie werd ook waargenomen door Japanse, Arabische en Amerikaanse astronomen.
Tegenwoordig zien we op de plek van die heldere ster de Krabnevel. Deze nevel is ook bekend als Messier 1, NGC 1952 en Taurus A. De nevel is ongeveer 6500 lichtjaar van de Aarde verwijderd en bevindt zich in het sterrenbeeld Taurus – Stier.
De nevel werd in 1731 voor het eerst door de Engelse astronoom John Bevis waargenomen en in 1758 door Charles Messier herontdekt en opgenomen in zijn catalogus. De nevel heeft zijn naam te danken aan een tekening die de Ierse astronoom Lord Rosse in 1844 maakte.
Ondanks dat de Krabnevel intensief is bestudeerd zijn er nog veel vragen over welk type ster er oorspronkelijk is geweest en hoe de explosie heeft plaatsgevonden.
Het onderzoeksteam heeft geprobeerd deze vragen te beantwoorden door een 3-dimensionale reconstructie te maken van de nevel. Astronomen kunnen nu in en om de nevel draaien en de filamenten een voor een bestuderen.
De astronomen gebruikten de krachtige SITELLE-spectrometer aan de CFHT om de 3D vorm van de nevel te vergelijken met twee andere supernovarestanten: 3C 58 en Cassiopeia A.
Opmerkelijk genoeg vonden ze dat alle drie deze supernovarestanten materiaal hadden uitgestoten langs enorme ringen. Dit wijst op een geschiedenis van turbulent mengende en radioactieve pluimen die vanuit een ineenstortende ijzeren kern expandeerden.
De fascinerende morfologie van de Krabnevel lijkt niet in lijn te zijn met de meest populaire verklaring van de oorspronkelijke explosie, aldus de onderzoekers.
De Krabnevel wordt vaak gezien als het resultaat van een elektronenvangende supernova die ontstond door de ineenstorting van een zuurstof-neon-magnesium kern maar de waargenomen honingraatstructuur is mogelijk niet in overeenstemming met dit scenario.
SITELLE is ontworpen met objecten als de Krabnevel in gedachten maar het grote beeldveld en de aanpasbaarheid maken het een ideaal instrument om ook nabije sterrenstelsels en zelfs clusters van sterrenstelsels op grote afstand mee te bestuderen.
Het is belangrijk dan we de fundamentele processen in supernova’s begrijpen want die zorgen voor leven in het heelal en SITELLE kan daarbij een hele belangrijke rol gaan spelen, aldus de onderzoekers.
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in de Monthly Notices van de Royal Astronomical Society.
Eerste publicatie: 20 februari 2021
Bron: Diverse persberichten
