Indiase astronomen vinden meer dan 200 veranderlijke sterren
Indiase astronomen hebben met behulp van de ARIES telescoop de jonge open sterrenhoop NGC 281 onderzocht op veranderlijke sterren. Het resultaat van dit onderzoek is dat ze 228 nieuwe veranderlijke sterren vonden. Hun bevindingen staan in een artikel op de arXiv pre-print server.
Veranderlijke sterren kunnen belangrijke aanwijzingen bevatten over de structuur van sterren en hun evolutie. Ze kunnen ook behulpzaam zijn om de afstanden in het heelal beter te kunnen begrijpen. Studies van veranderlijke sterren in open sterrenhopen zijn in het bijzonder interessant voor astronomen omdat ze mogelijk behulpzaam zijn bij het identificeren van systematische fouten in stellaire afstandsindicatoren.
Een team astronomen onder leiding van Sneh Lata van het Aryabhatta Research Institute of Observational Sciences in India heeft, als onderdeel van een lopend project dat Search for Pre-Main-Sequence (PMS) Variability in Young Open Clusters (YOC’s) heet, een zoektocht naar nieuwe veranderlijke sterren uitgevoerd. Ze maakten hiervoor gebruik van de 1,3 meter ARIES Devasthal telescoop in Nainital in India. Ze deden fotometrische waarnemingen van de open sterrenhoop NGC 281 (ook wel de Pacman-nevel genoemd). Deze open sterrenhoop en heldere emissienevel is ongeveer 9300 lichtjaar van de Aarde verwijderd. En bevindt zich in het sterrenbeeld Cassiopeia.
De waarnemingen van NGC 281 zijn tussen oktober 2010 en november 2017 uitgevoerd.
In het veld waar NGC 281 zich bevindt konden de astronomen 228 veranderlijke sterren identificeren. 81 van die sterren behoren tot de sterrenhoop. De resterende 147 veranderlijke sterren zouden tot de veldpopulatie kunnen behoren; de sterren die zich in hetzelfde beeldveld bevinden. 51 van de nieuw gevonden leden van NGC281 zijn prehoofdreekssterren (PMS), de rest zijn allemaal hoofdreekssterren.
Het merendeel van de nieuwgevonden PMS-veranderlijken zijn T Tauri-sterren maar er zijn ook enkele Herbig Ae/Be-sterren aanwezig. De 30 hoofdreekssterren zijn Bèta Cepheïden, Delta Scuti en langzaam pulserende B-type sterren en een nieuwe klasse van veranderlijken. De resterende veldsterren kunnen RR Lyrae, Delta Scuti of binaire veranderlijken zijn.
Het onderzoek vond dat de amplitude en de massa van de T Tauri-veranderlijken aan elkaar zijn gecorreleerd aangezien de relatief zware sterren (met een massa van meer dan 2,5 zonsmassa) kleinere amplitudes hebben. De astronomen legden uit dat dit te wijten zou kunnen zijn aan een gebrek aan een schijf of uniforme verdeling van vlekken in de fotosfeer van de sterren.
Uit de waarnemingen bleek ook dat in een subtype van de T Tauri-sterren in de sterrenhoop, zwakke T Tauri-sterren (WTTS-en), de amplitude van de variabiliteit toeneemt met de leeftijd. Dit suggereert dat de verdeling van vlekken op het oppervlak van deze veranderlijken verandert met hun leeftijd.
Het is interessant om op te merken dat de amplitude van de variabiliteit van de WTTS-en een toename laat zien voor relatief oudere sterren. Het lijkt erop te wijzen dat de verdeling van vlekken op het oppervlak van deze veranderlijken verandert met hun leeftijd, aldus de astronomen.
Artikel: Photometric observations of NGC 281: Detection of 228 variable stars
Eerste publicatie: 13 april 2021
Bron: phys.org
