Mundilfari – maan van Saturnus
Mundilfari is één van de bekende leden van de Noorse manen die op een gemiddelde afstand van 12 tot 24 miljoen kilometer en een baaninclinatie tussen 136 en 176 graden om Saturnus draaien. De manen hebben een baanexcentriciteit tussen 0,12 en 0,77.
De Noorse manen hebben allemaal een retrograde baan. Dit, gecombineerd met de grote excentriciteit van hun baan maakt dat ze tot de onregelmatige manen worden gerekend. Men neemt aan dat het objecten zijn die door Saturnus zijn ingevangen anders dan de regelmatige manen die zijn gevormd tijdens het ontstaan van Saturnus.
Anders dan de Gallische en de Inuit-manen hebben de manen van de Noorse groep vermoedelijk geen gezamenlijke oorsprong.
Mundilfari heeft een gemiddelde straal van ongeveer 3,5 kilometer. De inclinatie ten opzichte van de evenaar van Saturnus bedraagt 169° en de baan van de maan heeft een excentriciteit van 0,2. Mundilfari draait op een afstand van 18,7 miljoen kilometer om Saturnus heen en heeft daar dan ongeveer 953 Aardse dagen voor nodig.
Ontdekking
Mundilfari is in 2000 ontdekt door B. Gladman, J. Kavelaars, J-M. Petit, H. Scholl, M. Holman, B. Marsden, Ph. Nicholson en J. Burns met behulp van de 3.6 meter telescoop op Mauna Kea, Hawaii. Op dezelfde dag werden ook de manen Tarvos, Ijiraq, Thrymr, Skathi, Siarnaq, Erriapus en Suttungr ontdekt.
Naamgeving
De originele aanduiding is S/2000 S9. Mundilfari is vernoemd naar de vader van twee beeldschone kinderen uit de Noorse mythologie, een zoon die hij “Maan” (Mani) noemde en een dochter die hij “Zon” (Sol) noemde. De goden werden woedend over wat zij zagen als arrogantie en ze plaatsten daarom zijn kinderen aan de hemel. Zijn dochter moest de strijdwagen rijden die de zon vervoerde en zijn zoon de strijdwagen die de maan vervoerde. Ze worden allebei achterna gezeten door een wolf die ze moet zien te vangen en als hem dat lukt te verslinden op de dag die in de Noorse mythologie als Ragnarok bekend staat (de dag des oordeels).
Mundilfari in cijfers
| Ontdekt door | B. Gladman, J. Kavelaars, J-M. Petit, H. Scholl, M. Holman, B. Marsden, Ph. Nicholson en J. Burns |
| Datum ontdekking | 2000 |
| Gemiddelde afstand tot Saturnus | 18.667.900 km |
| Periapsis (dichtste nadering tot Saturnus) | 14.839.114 km |
| Apoapsis (grootste afstand tot Saturnus) | 22.496.686 km |
| Jaar | 2,608706366 Aardse jaren 952,83 Aardse dagen |
| Omtrek baan | 116.050.449,86 km |
| Gemiddelde baansnelheid | 5.074,8 km/u |
| Baan excentriciteit | 0,2051 |
| Equatoriale inclinatie t.o.v. de baan | 169,206° |
| Gemiddelde straal | 3,5 km |
| Omtrek aan de evenaar | 22,0 km |
| Volume | 180 km3 |
| Massa | 209.813.580.633.607 kg |
| Dichtheid | 2,3 g/cm3 |
| Oppervlakte | 153,94 km2 |
| Zwaartekracht aan de oppervlakte | 0,001 m/2 |
| Ontsnappingssnelheid | 10 km/u |
| Synodische rotatieperiode | 6,74 uur |
| Visuele helderheid | 23,8 |
Eerste publicatie: 5 mei 2013
Laatste keer gewijzigd op: 25 oktober 2022
