Astronomisch Nieuws

Open sterrenhoop NGC 2516 is minstens 1600 lichtjaar lang

NGC 2516 in het sterenbeeld Carina - Kiel
De open sterrenhoop NGC 2516 in het zuidelijke sterrenbeeld Carina – Kiel. Credit: Centre de Données astronomiques de Strasbourg / SIMBAD / DSS2.

De jonge open sterrenhoop NGC 2516 heeft een klassieke straal van 33 lichtjaar en een halo van sterren die minstens 1600 lichtjaar beslaat. Dit schrijven astronomen van de universiteit van Princeton in een onlangs gepubliceerd artikel.

NGC 2516 is een open sterrenhoop die 1217 lichtjaar van de Aarde is verwijderd en die we kunnen zien in de richting van het zuidelijke sterrenbeeld Carina – Kiel.

De sterrenhoop is ook bekend als Caldwell 96 en de Diamant-cluster en werd omstreeks 1751-1752 ontdekt door de Franse astronoom Nicolas Louis de Lacaille

Volgens Luke Bouma van de universiteit van Princeton en hoofdauteur van het artikel, hebben recente analyses van de gegevens van de Europese Gaia-missie het bestaan van diffuse populaties sterren rond nabijgelegen open sterrenhopen aangetoond.

Het is volgens Bouma belangrijk om de verifiëren of deze halo’s, staarten en strengen van dezelfde leeftijd en samenstelling zijn als de sterren in het dichtere deel van de open sterrenhoop.

Bouma en zijn collega’s gebruikten gegevens van de TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) van de NASA om heel nauwkeurig de rotatieverhoudingen van de sterren te bepalen die door de Europese Gaia-satelliet aan NGC 2516 waren toegekend.

De onderzoekers toonden aan dat veel sterren met een gelijkaardige massa allemaal op, of ongeveer op, dezelfde snelheid ronddraaien. Hiermee wordt bevestigd dat ze allemaal zijn ontstaan uit dezelfde groep sterren.

Volgens Bouma is het verrassende aan dit werk dat men nu heeft bevestigd dat Gaia, die zeer nauwkeurig de posities en bewegingen van sterren meet, deze zogenaamde “spelden in de hooiberg” kan vinden.

Gaia kan alle sterren die met dezelfde snelheid in dezelfde richting bewegen identificeren. Er zijn geen algoritmes voor nodig om aan te geven dat ze aan elkaar zijn gerelateerd. Astronomen kunnen de data van TESS gebruiken om dit te verifiëren.

Volgens Bouma is het bestaan van deze grote stroom sterren achteraf gezien niet zo verwonderlijk.

Een interpretatie zou kunnen zijn dat een open sterrenhoop begint als een dichte klomp die zich in de loop van de tijd uitbreidt en dan getijdenstaarten vormt die, terwijl de sterrenhoop door het sterrenstelsel beweegt, zich voor en achter de sterrenhoop uitstrekken.

De bredere implicatie is dat er ongetwijfeld nog andere enorme open sterrenhopen zoals deze zullen zijn. Het zichtbare deel van de open sterrenhoop, waar we de sterren gemakkelijk dicht bij elkaar kunnen zien, is misschien maar een klein deel van een veel, veel grotere stroom.

De wetenschappers presenteerden hun resultaten deze week op de 238ste bijeenkomst van de American Astronomical Society (AAS).

Artikel: L.G. Bouma et al. 2021. An open cluster spread across 500 parsecs. AAS 238, abstract # 227.05

 

Eerste publicatie: 10 juni 2021
Bron: SciNews