Perseverance heeft nu twee keer met succes gaatjes in Mars geboord

Gisteren heeft de NASA tijdens een persconferentie meer informatie vrijgegeven over de eerste succesvolle monsternames van gesteente op Mars door de Perseverance rover. Het is een fundamentele eerste stap in een 10-jarenplan om gesteente van Mars naar de Aarde te brengen.

Tijdens de persconferentie maakte NASA bekend dat Perseverance al twee rotsmonsters heeft uitgeboord uit dezelfde steen. De wetenschappers van de NASA vonden de steen wetenschappelijk dermate interessant dat ze een tweede boorkern wilden nemen. De hoop is dat de boorkernen omstreeks 2030 de Aarde zullen bereiken en ons dan meer inzicht zullen gaan bieden in de geologische geschiedenis van Mars en de verleidelijke mogelijkheden van vroeger leven op de rode planeet.

Zoals eerder gemeld mislukte de eerste poging om gesteente te verzamelen. De eerste signalen wezen erop dat er een steenmonster was genomen maar uit een latere analyse van de monsterbuis bleek dat deze leeg was. NASA vermoedt dat het falen te wijten was aan de brosheid van het gesteente dat tijdens het boren leek af te brokkelen.

Het volgende doelwit van de NASA was een rots in het westen van de Jezero krater waar Perseverance in februari 2021 landde en die de locatie is van een oud meer dat al lang geleden is opgedroogd. Aan de westkant van Jezero bevindt zich een rivierdelta waarvan wetenschappers denken dat het een interessante locatie is om te zoeken naar biosignaturen, bewijs van leven, van vermoedelijk gefossileerde microben, vergelijkbaar met het oorspronkelijke leven op Aarde.

De wetenschappelijke missie van Perseverance laat de rover naar het westen slingeren in de richting van de delta terwijl er boormonsters worden genomen. Dit boorproces gaat als volgt: De robotarm van Perseverance heeft een kernboor aan het uiteinde. Deze wordt op het rotsdoel geplaatst. Het oppervlak van de rots wordt geschuurd om alle vuil dat zich heeft opgehoopt, te verwijderen. Terwijl het gesteente wordt geboord, wordt het geëxtraheerd en in een smal wit monsterbuisje geplaatst. De arm trekt vervolgens de gevulde monsterbuis in het chassis van de rover. Dit chassis is uitgerust met een unit om de monsters te verwerken. Daar worden er foto’s van het monster gemaakt, wordt het opgemeten, verzegeld en opgeslagen.

De eerste, mislukte monsterlocatie heet Roubion en bevindt zich op een platte Marssteen. De tweede en derde locatie bevonden zich op een robuustere steen op de nabijgelegene Artuby-rug. Die steen heet Rochette en de boorkernlocaties worden Montderniet en Montagnac genoemd. NASA-wetenschappers zeiden dat ze Roubion wellicht later opnieuw gaan bezoeken voor een nieuwe poging want de steen lijkt wetenschappelijk gezien zeer interessant.

Op basis van de huidige waarnemingen denkt het team dat zowel Roubion als Rochette afkomstig zijn uit oude lavastromen. Ze bepaalden dit op basis van zowel de zichtbare texturen van beide rotsen als de fijnere texturen. Overigens is er een discussie losgebarsten over de vraag of het gesteente in de Jezero krater sedimentair of vulkanisch is. Volgens de onderzoekers vertonen ze tekenen van aanhoudende interactie met grondwater dus als deze rotsen gedurende lange tijd water hebben ervaren dan kunnen er zich in de rotsen bewoonbare nissen bevinden die vroeger microbiologisch leven zouden hebben kunnen ondersteunen.

Spectraalanalyse van de boorkernen met behulp van verschillende instrumenten aan boord van Perseverance hebben de aanwezigheid van calcium, zwavel en kleine insluitingen van zout in het gesteente aangetoond. De aanwezigheid van zouten duidt erop dat het gesteente gedurende langere tijd in contact met water is geweest.

Het is voor de NASA-onderzoekers een grote opluchting dat het lukt om materiaal te verzamelen. De Marsbodem gedraagt zich nukkig en onvoorspelbaar, iets waar het team van de InSight-lander ook al ervaring mee heeft toen hun boorkop hopeloos vast kwam te zitten in het stoffige oppervlak.

Eerste publicatie: 11 september 2021
Bron: NASA