Ruimtevaartnieuws

Perseverance heeft zijn eerste boorkern verkregen

Eerste boorgat Perseverance
Het boorgat van de tweede poging van Perseverance om materiaal uit een rots te boren. De opname is op 1 september 2021 gemaakt door de navigatiecamera’s van de rover. Credit: NASA/JPL

Uit data die het Perseverance team op 2 september 2021 binnenkreeg is af te leiden dat Perseverance met succes een gaatje in een Marssteen heeft geboord en het materiaal heeft weten te verzamelen. De eerste afbeeldingen tonen een intacte boorkern die na het boren in de buis aanwezig is.

Aanvullende opnames die waren gemaakt nadat de arm het verzamelen van het materiaal had voltooid waren, als gevolg van slechte lichtomstandigheden, echter niet eenduidig. Er zal een nieuwe serie opnames worden gemaakt, onder betere belichtingsomstandigheden alvorens men verder gaat met het verwerken van het monster.

Het verkrijgen van extra beeldmateriaal voorafgaand aan het afdichten en opslaan van het rotsmonster is een extra stap die het team heeft genomen op basis van zijn ervaring met de eerste bemonsteringspoging op 5 augustus 2021. Hoewel het Perseverance-team er zeker van is dat het monster in de buis zit wil men dit door betere foto’s bevestigd hebben.

gevulde monsterbuis Perseverance
Deze opname, die op 1 september 2021 is gemaakt door de camera’s van de Perseverance rover, toont een boorkern in een van de monsterbuizen van de rover. NASA denkt dat er materiaal is verzameld maar maakt meer foto’s om er 100% zeker van te zijn. Credit: NASA/JPL-Caltech.

Het Perseverance Sampling and Caching System maakt gebruik van een roterende hamerboor en een holle boorkop aan het einde van de 2 meter lange robotarm om monsters te verkrijgen die iets dikker zijn dan een potlood. Tijdens het boren bevindt zich in de holte van de boorkop een monsterbuisje.

Na het uitboren manoeuvreerde Perseverance de boor, de kop en het open uiteinde van het monsterbuisje dusdanig dat ze gefotografeerd konden worden door de Mastcam-Z van de rover. Er werd geboord in een rots ter grootte van een koffer. Deze rots behoort tot een bergkam die meer dan 900 meter lang is en die rotsblokken en rotspartijen bevat.

De eerste reeks afbeeldingen van de Mastcam-Z toonde het einde van een uitgeboorde rots in de monsterbuis. Na het maken van deze foto’s begon de rover met een procedure die “percuss to ingest” wordt genoemd waarbij de boor en de buis vijf keer één seconde lang trillen. Deze beweging is ontworpen om de rand van het monsterbuisje te ontdoen van eventueel restmateriaal zodat het hermetisch kan worden afgesloten.

Deze actie kan er ook toe leiden dat het materiaal verder in het buisje naar beneden glijdt. Nadat de rover de “percuss-to-ingest”-procedure had voltooid werd er een tweede serie opnames gemaakt met de Mastcam-Z. In deze serie opnames is de belichting slecht en zijn de interne delen van de monsterbuis niet zichtbaar.

Er zijn nieuwe commando’s naar Perseverance gestuurd en die moeten resulteren in beelden van de boorkern en de monsterbuis. Die opnames zullen worden gemaakt onder betere belichtingsinstellingen. Ook worden er foto’s gemaakt na zonsondergang om zo puntbronnen van licht te verminderen en de opnames niet verzadigd kunnen worden door teveel licht. Deze foto’s worden binnenkort op Aarde verwacht.

Als de resultaten van deze aanvullende foto’s niet overtuigend blijven dan heeft het Perseverance-team nog enkele andere opties om uit te kiezen waaronder het gebruik van de volumesonde van het Sampling and Caching System dat zich in het chassis van de rover bevindt. Dit kan zorgen voor een definitieve bevestiging dat het materiaal zich in de monsterbuis bevindt.

De boring van 1 september 2021 is de tweede poging van Perseverance om materiaal te verzamelen sinds de marsrover op 18 februari 2021 landde in de Jezero krater op de rode planeet.

Eerste publicatie: 5 september 2021
Bron: NASA/SpaceDaily