Het sterrenbeeld Puppis – Achtersteven
Het sterrenbeeld Puppis – Achtersteven bevindt zich aan de zuidelijke sterrenhemel. Het stelt de achtersteven van een schip voor. Vroeger maakte het deel uit van het veel grotere sterrenbeeld Argo Navis. Dit was het schip waarmee Jason en de Argonauten op zoek gingen naar het Gulden Vlies. Later werd het sterrenbeeld opgedeeld in kleinere sterrenbeelden: Carina – Kiel, Vela – Zeilen en Puppis – Achtersteven.
Argo Navis werd door de Griekse astronoom Ptolemeus opgenomen in zijn stercatalogus. Het was Nicolas Louis de Lacaille die het sterrenbeeld in 1752 in stukken hakte.
Puppis is een groot sterrenbeeld dat verschillende deep sky objecten bevat waaronder 3 Messier objecten en enkele mooie planetaire nevels. In het sterrenbeeld bevinden zich zes sterren met bevestigde planeten.
Puppis heeft geen Alpha en Beta-sterren omdat deze terecht zijn gekomen in het sterrenbeeld Carina.
Drie meteorenzwermen hebben hun radiant in het sterrenbeeld: de Pi-Puppiden, de Zeta-Puppiden en de Puppiden-Veliden.
Puppis behoort samen met Carina, Columba, Delphinus, Equuleus, Eridanus, Piscis Austrinus, Pyxis en Vela tot de Hemelse Wateren familie van sterrenbeelden.
Gegevens Sterrenbeeld
Nederlandse naam | Latijnse naam | Afkorting | Genitief |
Achtersteven | Puppis | Pup | Puppis |
Zichtbaarheid | Het sterrenbeeld is voor waarnemers in Nederland en België niet zichtbaar. | ||
Grootte | In grootte is Puppis het 20ste sterrenbeeld. Het sterrenbeeld beslaat een oppervlakte van 673 (°)2 aan de sterrenhemel. | ||
Omgeving | Het sterrenbeeld wordt omringd door Monoceros, Pyxis, Vela, Carina, Pictor, Columba, Canis Major en Hydra. | ||
Meteorenzwermen | π-Pippiden, ζ-Puppiden en de Puppiden-Veliden |
Gegevens sterren
(Alleen de sterren met een naam zijn opgenomen)
Ster | Naam | Betekenis | Afstand (lichtjaar) | Afstand (lichtjaar) |
ξ Pup | Azmidiske | 3,34 | 1208,0 | |
ζ Pup | Naos 1) | 2,21 | 1087,2 | |
κ Pup | Markab | 3,80 | 347,0 | |
ρ Pup | Tureis 1) | 2,83 | 63,6 | |
WASP-121 | Dilmun 1) | 10,4 | 850 | |
HD 48265 | Nosaxa 1) | Lente in de Moqoit-taal | 8,07 | 293 |
1) Deze namen zijn geautoriseerd door de Internationale Astronomische Unie. Alleen de sterren die een naam hebben zijn opgenomen in het overzicht.
Download de IAU-kaart van het sterrenbeeld Puppis – Achtersteven als pdf
Beschrijving
Puppis is één van de drie sterrenbeelden die vroeger het enorm grote sterrenbeeld Argo Navis vormden. Argo Navis was het schip waarmee Jason en de Argonauten op zoek gingen naar het Gulden Vlies. De Frans astronoom Nicolas Louis de Lacaille deelde het sterrenbeeld in 1752 op in drie kleinere sterrenbeelden: Carina, Puppis en Vela. Puppis is het grootste sterrenbeeld van de drie.
De sterren van Puppis
Zeta Puppis – ζ Puppis – Naos – Suhail Hadar
Zeta Puppis is de helderste ster van het sterrenbeeld. De ster heeft een visuele helderheid van magnitude 2,2 en bevindt zich op een afstand van ongeveer 1090 lichtjaar. In helderheid is het de 62-ste ster aan de sterrenhemel.
De ster heeft een oppervlaktetemperatuur van 42.000 Kelvin en een massa van 22,5 zonsmassa. Naos heeft een straal van 14 * de straal van de Zon en een lichtsterkte van maar liefst 20.000 * de Zon. Er zijn sterwinden gemeten van 2500 kilometer per seconde en dat betekent dat de ster ieder jaar ongeveer 1 miljoenste van zijn massa verliest. Dit is 10 miljoen maal meer dan onze Zon over dezelfde periode.
Naos is Grieks voor “schip” en Suhail Hadar komt van een Arabische uitdrukking die mogelijk “de schreeuwende heldere” betekent. Meer over Naos in dit artikel.
Pi Puppis – π Puppis
Pi Puppis is de op één na helderste ster van het sterrenbeeld. De ster heeft een helderheid van magnitude 2,7 en bevindt zich op een afstand van ongeveer 810 lichtjaar. Het is een dubbelster waarvan de begeleider een helderheid heeft van magnitude 6,9.
Pi Puppis heeft een straal van 290 * de straal van de Zon. Het is een semi-regelmatige veranderlijke ster met een helderheid tussen magnitude 2,7 en 2,85. Pi Puppis is de helderste ster van de open sterrenhoop Collinder 135.
Rho Puppis – ρ Puppis – Tureis
Rho Puppis heeft een visuele helderheid van magnitude 2,9. De ster bevindt zich op een afstand van 63,5 lichtjaar van de Zon. Het is een Delta Scuti-veranderlijke ster met een helderheidsverandering van magnitude 0,15 en een periode van 0,1409 dagen.
De leeftijd van de ster wordt geschat op ongeveer 2 miljard jaar. Rho Puppis heeft een massa van 1,85 zonsmassa en een straal van 3.14 * de straal van de Zon. De ster heeft een lichtsterkte van 22 * de Zon en zendt in het infrarood veel meer energie uit. Dit duidt op de aanwezigheid van een circumstellaire stofschijf.
Tau Puppis – τ Puppis
Tau Puppis is een spectroscopische dubbelster die een visuele helderheid heeft van magnitude 3,0. De ster bevindt zich op een afstand van 182 lichtjaar van de Zon. De hoofdster heeft een straal van 27 * de straal van de Zon. De beide sterren draaien met een periode van 1,066 (2 jaar) om een gemeenschappelijk zwaartepunt.
Nu Puppis – ν Puppis
Nu Puppis heeft een visuele helderheid van magnitude 3,2 en een lichtsterkte van 1340 * de lichtsterkte van de Zon. Nu Puppis bevindt zich op een afstand van 43 lichtjaar van de Zon.
Sigma Puppis – σ Puppis
Sigma Puppis is een spectroscopische dubbelster. De ster bevindt zich op een afstand van 194 lichtjaar en heeft een visuele helderheid van magnitude 3,3. De twee sterren draaien met een periode van 257,8 dagen om elkaar heen. Het systeem is ook geclassificeerd als een Beta Lyrae-veranderlijke ster met een periode van 130,5 dagen. Het is dus ook een eclipserende dubbelster waarvan de helderheidsverandering wordt veroorzaakt doordat één van de sterren de andere periodiek bedekt.
Xi Puppis – ξ Puppis – Asmidiske
Xi Puppis bevindt zich op een afstand van 1200 lichtjaar. De ster heeft een visuele helderheid van magnitude 3,4. De ster heeft een begeleider van de 13-de magnitude.
HD 63032 – c Puppis
c Puppis heeft een visuele helderheid van magnitude 3,6. De ster bevindt zich op een afstand van 1085 lichtjaar. De ster maakt deel uit van de open sterrenhoop NGC 2451.
HD 64440
HD 64440 is een meervoudig stersysteem dat zich op een afstand van 352 lichtjaar bevindt. De ster heeft een helderheid van magnitude 3,7.
3 Puppis
3 Puppis heeft een visuele helderheid van magnitude 3,9. De ster bevindt zich op een afstand van 2280 lichtjaar. Het is een dubbelster die wordt omringd door een grote schijf van gas en dat is ongebruikelijk voor dit soort sterren.
HD 64760
HD 64760 bevindt zich op een afstand van 1650 lichtjaar. De ster heeft een helderheid van magnitude 4,2.
Omicron Puppis – ο Puppis
Omicron Puppis is een meervoudig stersysteem dat zich op een afstand van 2470 lichtjaar bevindt. De ster heeft een helderheid van magnitude 4,4.
NS Puppis
NS Puppis heeft een visuele helderheid van magnitude 4,4 en bevindt zich op een afstand van 1874 lichtjaar.
L2 Puppis
L2 Puppis is een semi-regelmatige veranderlijke ster die met een periode van 140,83 dagen en helderheid varieert tussen magnitude 2,6 en 6.0. Op 1 boogminuut bevindt zich een begeleider van magnitude 10. L2 Puppis bevindt zich op een afstand van 200 lichtjaar van de Zon.
V Puppis
V Puppis is een meervoudig stersysteem met een gecombineerde helderheid van magnitude 4,5. V Puppis bevindt zich op een afstand van 1165 lichtjaar. In het centrum bevindt zich een dubbelster die met een periode van 1,45 dagen om elkaar heen draaien. De beide sterren bewegen ook op en neer waardoor men denkt dat een zwart gat om de twee sterren heen draait.
HD 60532
HD 60532 bevindt zich op een afstand van 83,8 lichtjaar van de Zon. De ster heeft een visuele helderheid van magnitude 4,5. HD 60532 heeft een straal van 2,52 * de straal van de Zon en een massa van 1,44 zonsmassa. De ster heeft een lichtsterkte van 8,6 * de Zon. In september 2008 werden er twee planeten ontdekt bij de ster. De binnenste planeet heeft een massa van 3,15 * Jupiter en een omwentelingstijd van 201,8 dagen en de buitenste planeet heeft een massa van 7,5 * Jupiter en een omwentelingstijd van 607 dagen.
QW Puppis
QW Puppis bevindt zich op een afstand van ongeveer 7 lichtjaar van de Zon. Het is een Gamma Dorado-veranderlijke ster. Het gaat dus om een jonge veranderlijke ster die als gevolg van niet-radiale pulsaties aan het oppervlak verschillen in helderheid vertoont.
NV Puppis
NV Puppis bevindt zich op 804 lichtjaar afstand van de Zon. Het is een Gamma Cassiopeia-veranderlijke ster met een gemiddelde helderheid van magnitude 4,7.
PU Puppis
PU Puppis heeft een helderheid van magnitude 4,7 en bevindt zich op een afstand van 551 lichtjaar van de Zon. Het is een Beta Lyrae-veranderlijke ster bestaande uit twee dichtbij elkaar staande sterren die periodiek elkaars licht blokkeren.
HD 68601
HD 68601 bevindt zich op een afstand van 4024 lichtjaar en heeft een visuele helderheid van magnitude 4,8.
MX Puppis
MX Puppis heeft een helderheid van magnitude 4,8 en bevindt zich op een afstand van ongeveer 979 lichtjaar. De ster heeft een massa van 10 zonsmassa en een lichtsterkte van 13,3 * de lichtsterkte van de Zon. Het is een Gamma Cassiopeiae-veranderlijke ster. Dit zijn snel roterende sterren die een schil van materie om zich heen hebben en die helderheidsverschillen vertonen doordat ze materie verliezen. MX Puppis is ook een spectroscopische dubbelster met een periode van 5,15 dagen.
HD 69830
HD 69830 bevindt zich op een afstand van 40,6 lichtjaar van de Zon. De ster heeft een visuele helderheid van magnitude 6,0. De ster heeft een massa van 0,86 * de Zon, een straal van 0,89 * de straal van de Zon en een lichtsterkte van 0,45 * de lichtsterkte van de Zon. De leeftijd van de ster word geschat op 7 miljard jaar.
In 2005 werd een stofschijf om de ster ontdekt en in 2006 werden er 3 planeten ontdekt die alle drie de grootte van Neptunus hebben. De binnenste planeet heeft een massa van 10,5 * de Aarde, de middelste planeet heeft een massa van 12,1 * de Aarde en de buitenste planeet heeft een massa van 18,4 * de Aarde. Ze hebben omwentelingsperiodes van 8,7 resp. 31,56 dagen en 197 dagen. De buitenste planeet bevindt zich vermoedelijk in de bewoonbare zone van de ster en zou dus vloeibaar water kunnen bevatten.
De ster WASP-121 is een ster met een visuele helderheid van magnitude 10,4. De ster is ongeveer 850 lichtjaar van de Aarde verwijderd. De ster heeft een massa van 1,353 zonsmassa en een straal van 1,458 * Zon. WASP-121 is een ster van spectraalklasse F6V. de ster heeft een oppervlaktetemperatuur van ongeveer 6400 Kelvin en werd gevonden met behulp van de transitiemethode.
De exoplaneet WASP-121b werd in 2015 gevonden. Het is een zogenaamde hete Jupiter met een massa van ongeveer 1,18 8 Jupiter en een straal van 1,81 * Jupiter. De planeet draait met een periode van 1,27 dagen om zijn ster heen en doet dat op een gemiddelde afstand van 0,02544 AE. De baan heeft een excentriciteit van 0,0 en een inclinatie van 87,6°.
In het kader van de NameExoWorlds 2022 van de IAU werden de ster en de exoplaneet toegevoegd aan een lijst van 20 systemen die tijdens het derde NameExoWorld-project een naam kregen.
De naamgevingsprocedure startte in 2022 en de definitieve namen werden begin juni 2023 bekend gemaakt.
De ster WASP-121 kreeg de naam “Dilmun”. Dilmun was de Sumerische naam van een oude beschaving van de archipel van Bahrein en het oostelijke Arabische schiereiland.
De exoplaneet WASP-121 b kreeg de naam “Tylos”. Tylos (Τύλος) was de oude Griekse naam voor het eiland Bahrein.
HD 48265 – Nosaxa
HD 48265 is een ster met een schijnbare helderheid van magnitude 8,07. De ster heeft een absolute helderheid van magnitude 3,34 en is ongeveer 293 lichtjaar van de Aarde verwijderd.
HD 48265 heeft een massa van 09.93 zonsmassa en een straal van 2,34 keer die van de Zon. De oppervlaktetemperatuur bedraagt 5510 Kelvin en de lichtsterkte 0,623 keer die van de Zon. De ster is van spectraalklasse G5IV/V.
In oktober 2008 werd de exoplaneet HD 48265 b gevonden. De planeet werd ontdekt m.b.v. de radiale snelheidsmethode tijdens een zoektocht uitgevoerd tijdens het Magallan Planet Search Program en met behulp van de MIKE echelle spectrograaf aan de 6,5 meter Magellan II-telescoop. De exoplaneet heeft een massa van minstens 1,47 Jupitermassa en beschrijft een baan met een halflange as van 1,81 Astronomische Eenheden en een baanperiode van 780 dagen. De baan heeft een excentriciteit van 0,08.
In het kader van het NameExoWorlds-project van de Internationale Astronomische Unie mocht Argentinië de ster en exoplaneet een naam geven.
Argentinië gaf de ster HD 48265 de naam Nosaxa, wat “lente” in de Moqoit-taal betekent. Het woord komt van een combinatie van nosahuec, wat vernieuwen betekent, en ñaaza, wat jaar betekent.
De exoplaneet HD 48265 b kreeg de naam Naqaya en dat betekent “broer-familielid-verwant” in de taal van de Moqoit. Het woord zorgt ervoor dat we alle mensen, inheems of niet-inheems, broeder noemen.
NGC 2423-3
NGC 2423-3 is geen deep sky object maar een ster die zich op een afstand van 2498 lichtjaar bevindt en een visuele helderheid heeft van magnitude 9,5. De ster heeft een massa van 2,4 zonsmassa. De ster maakt deel uit van de open sterrenhoop NGC 2423.
Om de ster draait met een periode van 714,3 dagen een planeet met een massa van 10,6 * Jupiter. Deze planeet werd in juli 2007 ontdekt. Het zou ook om een bruine dwerg kunnen gaan maar dit zal bevestigd moeten worden door nauwkeurigere vervolgmetingen.
De deep sky objecten in Puppis
Puppis heeft drie Messier-objecten en verschillende andere mooie deep sky objecten.
Messier 46
Andere benamingen: M46, NGC 2437
Type Object: Open sterrenhoop
Afstand: 5400 lichtjaar
Visuele helderheid: 6,0
Schijnbare grootte: 27 boogminuten
In een gebied met een doorsnede van 30 lichtjaar treffen we ongeveer 150 zichtbare sterren aan en ongeveer 500 mogelijke leden van de groep. Deze groep sterren is 300 miljoen jaar geleden aan zijn reis door het melkwegstelsel begonnen en ze bevinden zich momenteel 5400 lichtjaar van de Aarde vandaan. Ze bewegen zich met een snelheid van 41,4 kilometer per seconde van ons vandaan. In de open sterrenhoop is een planetaire nevel (NGC 2438) zichtbaar die overigens geen deel uitmaakt van de groep.
Messier 46 is lastig te vinden in de zoeker van een telescoop maar met een goede verrekijker moet het lukken. Begin een vuistbreedte oost/noordoost van Sirius of 5 graden (drie vingerbreedtes) ten zuiden van Alpha Monoceros. In je beeldveld zie je twee open sterrenhopen. De meest oostelijke is M46, de andere is M47. Om de planetaire nevel bij M46 te kunnen zien is een telescoop met een doorsnede van minimaal 15 cm nodig.
De open sterrenhoop is één van de originele ontdekkingen van Charles Messier. Hij nam de groep sterren voor het eerst waar op 19 februari 1771 juist nadat hij het eerste deel van zijn catalogus had gepubliceerd. In die tijd duurde het altijd even voordat publicaties bij iedereen bekend werden en dus werd M46 onafhankelijk van hem ook door Caroline Herschel ontdekt. Zij zag de open sterrenhoop voor het eerst op 4 maart 1783. John Herschel ontdekte in 1833 de planetaire nevel bij de open sterrenhoop.
Messier 47
Andere benamingen: M47, NGC 2422 of NGC 2478
Type Object: Open sterrenhoop
Afstand: 1600 lichtjaar
Visuele helderheid: 5,2
Schijnbare grootte: 30 boogminuten
Deze open sterrenhoop bestaat uit een vijftigtal sterren die een gebied van 12 lichtjaar in de ruimte beslaan. Ze zijn 78 miljoen jaar geleden aan hun reis door het melkwegstelsel begonnen. Ze verwijderen zich met een snelheid van 9 kilometer per seconde van ons vandaan en ze zijn ondertussen 1600 lichtjaar van ons verwijderd. M47 lijkt eigenlijk heel erg veel op de Pleiaden. De helderste ster is van magnitude 6 en is van spectraalklasse B maar er zijn ook twee oranjerode reuzen van spectraalklasse K die 200 maal zo helder zijn dan onze zon, aanwezig in de sterrenhoop. In het centrum van M47 bevindt zich de dubbelster Sigma 1121 die bestaat uit sterren die allebei een helderheid hebben van magnitude 7.9 en die zich 7.4 boogseconden van elkaar vandaan bevinden.
Met behulp van de Spitzer Telescope die zich in een baan om de Aarde bevindt is bij verschillende sterren een stofschijf aangetroffen. Mogelijk vindt hier nog actieve planeetvorming plaats.
Messier 47 is lastig te vinden in de zoeker van een telescoop maar met een goede verrekijker moet het lukken. Begin een vuistbreedte oost/noordoost van Sirius of 5 graden (drie vingerbreedtes) ten zuiden van Alpha Monoceros. In je beeldveld zie je twee open sterrenhopen. De meest westelijke is M47, de andere is M46. De open sterrenhoop is al met kleine telescopen volledig op te lossen in afzonderlijke sterren.
Messier 47 werd oorspronkelijk ontdekt door Hodierna omstreeks 1654 die het beschreef als een nevel tussen de twee Honden in maar de waarnemingen van Hodierna werden pas lang na die van Messier gevonden. Charles Messier herontdekte de open sterrenhoop op 19 februari 1771. Hij noteerde: cluster van sterren, niet ver van de vorige (M46), er is geen spoor van nevels te zien in de cluster. Ook bij deze open sterrenhoop maakte Messier fouten in de positiebepaling maar desondanks nam Caroline Herschel M47 als dusdanig tweemaal waar in 1783. De door Messier gemaakte fout bleef echter verschillende eeuwen door verschillende stercatalogi waren. Het was Owen Gingerich die in 1960 uiteindelijk het mysterie oploste.
Messier 93
Andere namen: NGC2447
Type: open sterrenhoop
Afstand: 3600 lichtjaar
Visuele helderheid: 6,0
Schijnbare grootte: 22,0 boogminuten
Messier 93 is dankzij enkele heldere sterren van de wintersterrenbeelden niet echt moeilijk te vinden. Ga uit van Sirius. Ga een vuistbreedte naar het zuidoosten. Hier staan ο1 en ο2 Canis Majoris. Ga van hieruit nogmaals een vuistbreedte (10 graden) naar ξ Puppis. 1.5 graad ten westen van deze ster staat Messier 93 als een helder object dat ook in kleine instrumenten is op te lossen in afzonderlijke sterren.
M93 bevindt zich op een afstand van 3600 lichtjaar en heeft een doorsnede van ongeveer 25 lichtjaar. De helderste sterren zijn allemaal allemaal blauwe reuzen (spectraalklasse B9) met een gemiddelde leeftijd van rond de 100 miljoen jaar. Naast blauwe reuzen komen er tenminste 3 rode reuzen in deze sterrenhoop voor.
Messier 93 werd op 20 maart 1781 door Charles Messier ontdekt. Hij noteerde: groep van kleine sterren zonder neveligheid tussen de Grote Hond (Canis Major) en de achtersteven van het schip (Puppis van Argo Navis). Met M93 begon ook de astronomische carrière van Caroline Herschel.
Op 26 februari 1783 gebruikte Caroline Herschel als eerste vrouw haar telescoop om naar de sterren te kijken en ze begon aan haar eigen catalogus van waarnemingen te maken. M93 was haar eerste object.
NGC 2477 – Caldwell 71
NGC 2477 is een mooie bolhoop die we ongeveer halverwege π Puppis en ζ Puppis kunnen vinden. NGC 2477 is een open sterrenhoop in de buurt van NGC 2451. NGC 2477 heeft een visuele helderheid van magnitude 5,8 en bevindt zich op een afstand van 2300 tot 6200 lichtjaar van de Zon. De sterrenhoop bevat ongeveer 300 sterren en heeft een leeftijd van ongeveer 700 miljoen jaar.
NGC 2477 is in 1751 ontdekt door Nicolas Louis de Lacaille. Het wordt gezien als één van de mooiste open sterrenhopen die we kunnen zien. De helderste ster in de open sterrenhoop heeft een helderheid van magnitude 9,8.
NGC 2477 bevindt zich 2,5° ten noordwesten van de heldere ster Zeta Puppis.
NGC 2451
NGC 2451 is omstreeks 1654 ontdekt door Giovanni Batista Hodierna en werd op 1 februari 1835 door John Herschel herontdekt. In feite gaat het om twee open sterrenhopen. Eentje op een afstand van 197 parsec en de andere op een afstand van 358 parsec. De beide open sterrenhopen worden gelabeld als NGC 2451 A en NGC 2451B.
NGC 2451 A bevindt zich op een afstand van ongeveer 600 lichtjaar en NGC 2451 B is ongeveer 1200 lichtjaar van ons verwijderd.
De open sterrenhoop heeft een visuele helderheid van magnitude 2,8 en een schijnbare grootte van 50,0′. Er bevinden zich ongeveer 40 sterren in de groep waarvan c Puppis met een helderheid van magnitude 3,6 de helderste is.
De Pi Puppis sterrenhoop – Collinder 135
Collinder 135 is een open sterrenhoop waarvan 4 sterren met het blote oog zichtbaar zijn. Pi Puppis is de helderste ster van de open sterrenhoop waarvan ook NV Puppis en NW Puppis deel uitmaken.
De open sterrenhoop heeft een visuele helderheid van magnitude 2,1 en bevindt zich op een afstand van ongeveer 840 lichtjaar van de Zon.
NGC 2438
NGC 2438 is een planetaire nevel die een visuele helderheid heeft van magnitude 10,8 en zich op een afstand van ongeveer 2900 lichtjaar bevindt. De planetaire nevel heeft een schijnbare grootte van 1,27′. De centrale ster is een witte dwerg van magnitude 17,7. Met een oppervlaktetemperatuur van 75.000 Kelvin is het één van de heetste dwergen die we kennen.
NGC 2438 werd op 9 maart 1786 ontdekt door de Britse astronoom William Herschel. NGC 2438 lijkt deel uit te maken van Messier 46 maar de twee objecten staan heel toevallig nagenoeg op één lijn en hebben helemaal geen relatie tot elkaar.
NGC 2467 – de Schedel en Ruggengraat-nevel
NGC 2467 is een stervormingsgebied die soms als een open sterrenhoop wordt aangeduid maar het niet is; er staan toevallig enkele groepen sterren op één lijn waardoor het lijkt op een sterrenhoop. Het nevelgebied is populair bij astronomen om het proces van stervorming te onderzoeken.
De nevel werd op 9 december 1784 door William Herschel ontdekt. NGC 2467 heeft een visuele helderheid van magnitude 7,1 en een schijnbare grootte van 15,0′.
NGC 2509
NGC 2509 is een open sterrenhoop met een visuele helderheid van magnitude 9,3 en een schijnbare grootte van 12,0′.
Het object werd op 3 december 1783 ontdekt door William Herschel.
NGC 2509 heeft een doorsnede van ongeveer 14 lichtjaar. De afstand tot de Zon bedraagt ± 9500 lichtjaar maar er zijn ook oudere berekeningen die de open sterrenhoop op een afstand van ± 3000 lichtjaar van de Zon plaatsen.
NGC 2439
NGC 2439 is een open sterrenhoop met een visuele helderheid van magnitude 6,9 en een schijnbare grootte van 9,0′.
De sterrenhoop bevindt zich op een afstand van ongeveer 12.570 lichtjaar. NGC 2439 is zichtbaar in een kleine telescoop. De leeftijd van de sterrenhoop wordt geschat op 10 miljoen jaar.
De open sterrenhoop werd op 28 januari 1835 voor het eerst waargenomen door John Herschel.
NGC 2440
NGC 2440 is een planetaire nevel met een visuele helderheid van magnitude 9,4 en een schijnbare grootte van 1,32′. De planetaire nevel bevindt zich op een afstand van 4000 lichtjaar. De centrale witte dwerg (HD 62166) heeft een oppervlaktetemperatuur van 200.000 Kelvin en een lichtsterkte van 1100 * de lichtsterkte van de Zon. Het is vermoedelijk de heetste witte dwerg die we kennen. De witte dwerg heeft een straal van 0,028 * de straal van de Zon en een massa van 0,6 zonsmassa. De helderheid van de witte dwerg is magnitude 17,5
NGC 2440 werd op 4 maart 1790 ontdekt door William Herschel.
De nevel speelt een rol in de science fiction-serie Battlestar Galactica waar de nevel in de aflevering “Cossroads: Part II” gebruikt wordt als wegwijzer naar de Aarde. In deze aflevering is de Ioniaanse Nevel zichtbaar die meer lijkt op een supernova restant dan op een planetaire nevel maar het gaat hier om NGC 2440 die zich op 4000 lichtjaar afstand van de Zon bevindt.
Eerste publicatie: 26 juli 2009
Laatste bewerking: 19 mei 2024