Saturnus - manen

Siarnaq – maan van Saturnus

Siarnaq is één van de vijf bekende leden van de Inuit groep. Dit zijn manen die op een gemiddelde afstand van11 tot 18 miljoen kilometer om Saturnus draaien. Ze hebben een inclinatie van 40-50 graden ten opzichte van de evenaar van Saturnus en ze hebben een baan excentriciteit van 0,15 tot 0,48.

De Saturnusmaan Siarnaq
De Saturnusmaan Siarnaq vastgelegd door de Cassini ruimtesonde op 30 december 2013. Credit: Tilmann Denk/NASA/JPL/Space Science Institute – Raw images are from the SETI Institute’s OPUS site, which is part of the Ring-Moon Systems Node of NASA’s Planetary Data System, Public Domain,

De Inuit-manen draaien allemaal in een prograde baan om Saturnus heen maar de afwijking van hun baan ten opzichte van een cirkelvormige baan is dermate groot dat ze allemaal tot de onregelmatige manen worden geregeld. Men denkt dat het allemaal om ingevangen objecten gaat en niet om manen die zijn ontstaan bij de vorming van Saturnus zelf.

Uitgaande van de overeenkomsten in de banen denkt men dat de Inuit-manen allemaal dezelfde oorsprong hebben. De andere manen van de groep zijn Paaliaq, Kiviuq, Ijiraq en Tarqeq.

Waarnemingen uitgevoerd aan Kiviuq, Siarnaq en Paaliaq (uitgevoerd voor de ontdekking van Tarqeq) wees uit deze drie manen alle drie dezelfde lichtrode kleur hebben en dat ze in het infrarood ook gelijkaardige kenmerken vertonen waardoor men er van uitgaat dat ze alle drie dezelfde oorsprong hebben.

Siarnaq heeft een gemiddelde straal van ongeveer 20 kilometer en draait op een gemiddelde afstand van 18 miljoen kilometer om Saturnus heen. De maan heeft hiervoor ongeveer 896 dagen nodig.

Ontdekking

Siarnaq is op 23 september 2000 ontdekt door B. Gladman, J. Kavelaars, J-M. Petit, H. Scholl, M. Holman,B. Marsden, Ph. Nicholson en J. Burns gebruikmakende van de 3,6 meter Canadees-Frans-Hawaaiiaanse telescoop op Mauna Kea. Tegelijkertijd met Ijiraq werden ook de manen Ijiraq, Tarvos, Thrymr, Skathi, Mundilfari, Erriapus en Suttungr ontdekt.

Naamgeving

De originele aanduiding is S/2000 S3 maar later werd de maan hernoemd naar Siarnaq hernoemd naar een godin uit de Inuit-cultuur. Siarnaq is de godin van de onderwereld en godin van de zeewezens. Ze is voor de Inuit een belangrijke godin want als ze kwaad is dan voorkomt ze dat walrussen, zeehonden en walvissen gevangen kunnen worden door jagers. Siarnaq was beter bekend als Sedna maar die naam is voorbehouden aan de dwergplaneet die zich ver van de Zon bevindt nog voorbij de Kuipergordel.

Siarnaq in cijfers

Ontdekt doorB. Gladman, J. Kavelaars, J-M. Petit, H. Scholl, M. Holman,B. Marsden, Ph. Nicholson en J. Burns
Datum ontdekking23 september 2000
Gemiddelde afstand tot Saturnus18.015.400 km
Periapsis (dichtste nadering tot Saturnus)10.715.560 km
Apoapsis (grootste afstand tot Saturnus)25.315.240 km
Jaar896,44 Aardse dagen
2,45431896 Aardse jaren
Omtrek baan108.394.044,13 km
Gemiddelde baansnelheid5.038,2 km/u
Baan excentriciteit0,4052
Equatoriale inclinatie t.o.v. de baan44,507°
Gemiddelde straal20,0 km
Omtrek aan de evenaar125,7 km
Volume33.510 km3
Massa38.965.379.260.527.000 kg
Dichtheid2,3 g/cm3
Oppervlakte5.026,55 km2
Zwaartekracht aan de oppervlakte0,007 m/s2
Ontsnappingssnelheid58 km/u
Tabel 1 – Siarnaq in cijfers

Eerste publicatie: 3 mei 2013
Laatste keer gewijzigd op: 25 oktober 2022