Ruimtevaartpioniers

Wernher von Braun – raketpionier

Wernher von Braun
Wernher von Braun

Wernher von Braun is bekend als de leider van het Amerikaanse raketonderzoek dat probeerde astronauten naar de ruimte te lanceren maar oorspronkelijk ontwierp hij tijdens de Tweede Wereldoorlog raketten voor zijn thuisland Duitsland. Wat leidde hem naar de Verenigde Staten en waarom was hij in staat om voor de versnelling te zorgen die nodig was om mensen naar de Maan te sturen?

Vroege leven

Wernher von Braun werd op 23 maart 1912 in het Duitse Wirsitz geboren. Hij was de zoon van een Pruisische baron. Als kind had hij interesse in de science fiction van Jules Verne en H.G. Wells maar het was pas na het lezen van de publicaties van de vader van de Duitse rakettechnologie, Hermann Oberth, dat hij besloot om natuurkunde en wiskunde te gaan studeren. Onderwerpen waar hij voorheen op school de grootste moeite mee had.

Hij studeerde aan het Berlijnse Instituut voor Technologie waar hij zijn bachelor in luchtvaarttechnologie behaalde. Als student werd hij lid van de Society for Space Travel en werkte hij samen met Oberth bij het testen van door vloeibare brandstof aangedreven raketten. Hij begon een vervolgstudie aan de Universiteit van Berlijn waar hij in 1934 zijn doctoraat in de natuurkunde behaalde.

Tegen die tijd had zijn groep succesvol twee raketten gelanceerd die een hoogte van 2,4 kilometer wisten te behalen. Toen de Duitse regering het testen van raketten verbood was voor Von Braun de enige manier om verder te werken met raketten in dienst te treden bij het leger.

Een militaire carrière

Aan het eind van de jaren 30 van de vorige eeuw begon Von Braun te werken als technisch directeur van het raketonderzoeksstation in Peenemunde in het noordoosten van Duitsland. Hij bestudeerde de raketontwerpen van Robert Goddard en zijn team gebruikte die bij de ontwikkeling van de V2.

De V2 raket kon een snelheid bereiken van 5633 kilometer per uur. De raket woog 12.250 kilogram en was 14 meter hoog en was in staat om explosieven over een afstand van 805 kilometer te vervoeren. De eerste V2 werd in september 1944 gelanceerd en er werden er meer dan 5000 op Engeland gericht. Slechts 1100 V2’s bereikten hun doel maar ze doodden bijna 3000 mensen en verwondden duizenden anderen.

In 1944 werd Von Braun door de Duitse regering gearresteerd op verdenking van vertraging of sabotage van het wapenprogramma. Hij werd vrijgelaten toen hij de regering er van wist te overtuigen dat hij zijn energie zou steken in de verdere ontwikkeling van raketten als wapen.

Aan het einde van de Tweede Wereld gaven Von Braun en zijn team zich over aan het Amerikaanse leger.

De betrokkenheid van Von Braun bij de Nazi partij en de wreedheden die plaatsvonden in Duitsland zijn nog steeds punt van discussie. Na zijn overgave legde hij verschillende verklaringen af dat hij alleen maar lid was geworden van de Nationale Socialistische Partij omdat anders zijn carrière afgelopen zou zijn.

Fabrieken in Duitsland waar raketten werden gebouwd maakten op grote schaal gebruik van gevangen om wapens te produceren. Von Braun verklaarde dat hij wist onder welke zware omstandigheden deze gevangenen vast werden gehouden maar hij vond pogingen om hun leven te verbeteren nutteloos omdat ze hem zelf mogelijk in gevaar zouden kunnen brengen.

Wisselende partijen

Na zijn komst naar de Verenigde Staten werkte hij met het leger aan de ontwikkeling van ballistische raketten. In 1952 werd hij technisch directeur van het Army’s Ballistic Missile Agency in Alabama waar hij de ontwikkeling en de productie van de Redstone, Juno, Jupiter-C en Pershing raketten ondersteunde. De Redstone raket werd gebruikt om Alan Shepard en Gus Grissom naar de ruimte te lanceren tijdens de eerste en de tweede Amerikaanse ruimtevlucht.

In 1947 keerde Von Braun terug naar Duitsland om er te trouwen met Maria Luise von Quistorp. Hij nam haar en haar ouders mee terug naar Amerika. Het stel kreeg drie kinderen. In 1955 kreeg Von Braun het Amerikaans staatsburgerschap.

Na de lancering van de Russische Spoetnik in 1957, bouwden en lanceerden Von Braun en zijn team op 31 januari 1958 de Amerikaanse Explorer 1.

In 1960 verlieten Von Braun en zijn team het leger en voegden ze zich bij de net opgerichte National Aeronautics and Space Administration (NASA). Hij werd directeur van het Marshall Space Flight Center van de NASA in Alabama waar hij de ontwikkeling van de Saturnus I, IB en IV coördineerde. De Saturnus IV werd gebruikt om alle Apollo-missies te lanceren. Von Braun bleef tot zijn pensionering in 1972 werken bij de NASA. Hij was ook vicepresident van Fairchild Industries en de oprichter van het National Space Institute, een private onderneming die zich inzette voor de ruimtevaartindustrie.

Von Braun stierf op 16 juni 1977. Hij was toen 65 jaar oud.

Eerste publicatie: 23 december 2016
Laatste revisie: 15 mei 2021

Bron: space.com