Buitenaardsen kunnen onze luchthavens zien van 200 lichtjaar afstand
Als er intelligent leven buiten de Aarde bestaat, weten deze wezens mogelijk al waar we leven.
Mensen kennen misschien geen intelligente wezens buiten de Aarde maar als ze bestaan weten ze misschien al van ons bestaan. Nieuw onderzoek toont aan dat radarsystemen op commerciële en militaire luchthavens onbedoeld onze aanwezigheid aankondigen aan buitenaardse wezens die kunnen luisteren.
Voorlopige resultaten van een onderzoek onder leiding van Ramito Caisse Saide, promovendus astrofysica aan de universiteit van Manchester, suggereren dat buitenaardse wezens tot 200 lichtjaar ver theoretisch elektromagnetische signalen kunnen detecteren die lekken van wereldwijde luchtvaartknooppunten. Militaire radarsystemen zijn ook detecteerbaar en dankzij hun unieke patroon zouden deze signalen “duidelijk kunstmatig lijken voor iedereen die vanaf interstellaire afstanden met krachtige radiotelescopen kijkt, aldus Caisse Saide in zijn artikel.
“Sterker nog, deze militaire signalen kunnen tot honderd keer sterker lijken vanaf bepaalde punten in de ruimte, afhankelijk van waar een waarnemer zicht bevindt”, voegde hij eraan toe. “Onze bevindingen suggereren dat radarsignalen – onbedoeld geproduceerd door een planeet met geavanceerde technologie en een complex luchtvaartsysteem – kunnen dienen als een universeel teken van intelligent leven.” Het is echter belangrijk om op te merken dat het nog vele jaren zal duren voordat signalen buitenaardse beschavingen op 200 lichtjaar afstand van de Aarde bereiken. Luchthavens en militaire operaties zenden pas sinds de jaren ’50 signalen van deze sterkte uit en daarom is een maximale afstand waarop buitenaardse wezens ze momenteel kunnen detecteren ongeveer 75 lichtjaar in alle richtingen.
Aangezien we leven in een onvoorstelbaar uitgestrekt, oud heelal met miljarden biljoenen planeten en manen, spreekt het voor zich dat we niet de enige intelligente levensvormen daarin zijn. De wens van de mensheid om contact te leggen met buitenaardse wezens gaat meer dan 150 jaar terug. De eerste echte communicatiepoging vond plaats in 1974 toen astronomen een radiosignaal van een krachtige zender bij de Arecibo sterrenwacht in Puerto Rico de ruimte instuurden. Dit signaal, bekend als het Arecibo-signaal bestond uit een binaire code die informatie bevatte over de basischemicaliën van het leven, de structuur van DNA, de plaats van de Aarde in het zonnestelsel en zelfs een stokfiguurtje van een mens. Als er al buitenaardse wezens zijn geweest die het hebben ontvangen hebben ze er in ieder geval niet op gereageerd.
Dat heeft wetenschappers er niet van weerhouden om ze te proberen te vinden. degenen die werken aan de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI) doen dit passief en scannen de ruimte op elektromagnetische signalen die niet door natuurlijke fenomenen kunnen worden verklaard. Anderen hebben een actievere aanpak gekozen door opzettelijk signalen of berichten de ruimte in te sturen, zoals de Arecibo-boodschap. Deze inspanningen worden METI (Messaging to Extraterrestrial Intelligence) of CETI (Communication with Extraterrestrial Intelligence) genoemd. Niet iedereen vindt dit een goed idee. Tegenstanders wijzen erop dat het vertellen aan buitenaardse wezens waar we zijn rampzalige gevolgen kan hebben als deze wezens ons of onze planeet schade kunnen toebrengen.
Dat is een enge gedachte. Misschien nog wel angstaanjagender is het feit dat de Aarde onbewust ons bestaan en onze locatie aan radardetecterende buitenaardse beschavingen binnen gehoor afstand verkondigt. Om een idee te krijgen van hoe luidruchtig onze planeet is simuleerden Caisse Saide en zijn collega’s hoe radarsignalen van luchthavens zich door tijd en ruimte verspreiden. Vervolgens analyseerden ze hoe detecteerbaar ze zouden zijn vanaf sterren zoals de Ster van Barnard en AU Microscopii. Deze sterren bevinden zich respectievelijk op ongeveer 6 en 32 lichtjaar van de Zon.
Ze ontdekten dat radarsystemen van luchthavens, die de hemel afspeuren op zoek naar vliegtuigen om de luchtverkeersleiding te informeren, een gecombineerd radiosignaal uitzenden dat sterk genoeg is voor buitenaardse wezens om het tot wel 200 lichtjaar ver te detecteren met telescopen vergelijkbaar met de Green Bank-radiotelescoop in West Virginia. Dat is een enorme afstand. De dichtstbijzijnde potentieel bewoonbare planeet buiten ons zonnestelsel – Proxima Centauri b – bevindt zich op iets meer dan 4 lichtjaar afstand, en zelfs de meest geavanceerde ruimtevaartuigen van de mensheid zouden er tienduizenden jaren over doen om er te komen. Signalen van de militaire radarsystemen van de Aarde zijn zwakker, maar meer gefocust en gericht, waardoor een duidelijk kunstmatig patroon ontstaat, vergelijkbaar met een lichtbundel van een vuurtoren die door de hemel speurt.
Inzicht in hoe intelligente buitenaardse wezens zich bewust kunnen worden van ons bestaan, kan ons ook helpen bij onze zoektocht naar hen, aldus Caisse Saide. Het identificeren en karakteriseren van de technosignaturen, oftewel detecteerbare tekenen van technologie, van onze eigen planeet kan astronomen vertellen waar ze op andere planeten naar moeten zoeken, zei hij. Tegelijkertijd “krijgen we waardevolle inzichten in hoe we het radiospectrum kunnen beschermen voor communicatie en hoe we toekomstige radarsystemen kunnen ontwerpen, aldus medeonderzoeker Michael Garrett, hoogleraar astrofysica aan de universiteit van Manchester, in een verklaring. “De methoden die zijn ontwikkeld voor het modelleren en detecteren van deze zwakke signalen kunnen ook worden gebruikt in de astronomie, planetaire verdediging en zelfs bij het monitoren van de impact van menselijke technologie op onze ruimteomgeving.”
“Op deze manier ondersteunt ons werk zowel de wetenschappelijke zoektocht naar een antwoord op de vraag “Zijn we alleen?” als praktische inspanningen om onze wereld en daarbuiten te beheersen”, aldus Caisse Saide.
Eerste publicatie: 14 juli 2025
Bron: Gizmodo & anderen
