IC 1795
IC 1795 is een emissienevel in het sterrenbeeld Cassiopeia. De nevel is ongeveer 6000 lichtjaar van de Aarde verwijderd. De nevel heeft een grootte van 3,1 boogminuten en bevindt zich naast de grotere en beter bekende Hartnevel – Sharpless 2-190.
IC 1795 is een populair doelwit voor astrofotografen, niet alleen om zijn uiterlijk maar ook vanwege zijn nabijheid tot de grotere en beter bekende Hart en Ziel-nevel – Sharpless 2-190. IC 1795 is een uitstulping van de veel grotere Hart-nevel (Sharpless 2-190 die een doorsnede van 150 boogminuten heeft en die een paar vormt met de naburige Ziel-nevel – Sharpless 2-199).
Vanwege zijn vorm krijgt IC 1795 vaak de bijnaam Vissenkop. De nevel maakt deel uit van een groot stervormingsgebied dat oplicht door het licht van nieuwe, jonge sterren. De drie nevels bevinden zich aan de rand van een enorme moleculaire wolk.
Het helderste deel van IC 1795 staat als NGC 896 in de New General Catalogue. NGC 896 is een relatief heldere vlek in het westelijke deel van IC 1795 en bevat diverse jonge zware sterren. De lichtsterkste sterren emitteren grote hoeveelheden ultraviolet licht dat het omringende gas van de nevel aanslaat waardoor dit opgloeit.
De helderste sterren in de Vissenkop zijn lichtsterke O- en B-sterren. Dit soort sterren behoort tot de meest massieve en lichtsterkte sterren in het heelal. Het zijn echter ook de kortst levende sterren want vanwege hun massa verbranden ze in een enorm snel tempo hun waterstof
NGC 896 is ook het helderste deel van de grotere Hart-nevel. De Hart-nevel heeft eens traal van 165 lichtjaar. Ondanks dat de nevel meer dan 2° aan de hemel beslaat (4 keer de diameter van de Volle Maan) is het vanwege zijn lage oppervlaktehelderheid een uitdagend object voor kleinere telescopen en onder minder dan ideale waarneemomstandigheden. De emissienevel heeft een schijnbare helderheid van magnitude 18,3.
De donkere nevel die zich naast de Vissenkop bevindt is gecatalogiseerd als LDN 1359.
Wetenswaardigheden
NGC 896, het helderste deel van de Vissenkopnevel, werd op 3 november 1787 door de Britse astronoom William Herschel gevonden. Zwakke nevels waren voor de telescopen in die tijd lastige objecten dus de rest van de Vissenkop werd pas een eeuw later gevonden.
De gehele Vissenkopnevel – IC 1795 werd eind jaren 1890 gevonden door de Amerikaanse astronoom Edward Emerson Barnard. Barnard ontdekte ook de naburige Hart en Zielnevel – Sharpless 2-190 en Sharpless 2-199.
Locatie
De Vissenkopnevel bevindt zich in het oostelijke deel van het sterrenbeeld Cassiopeia nabij de grens met Perseus. De nevel kan worden gevonden met behulp van de heldere sterren van de W van Cassiopeia. Dit zijn Alpha Cassiopeiae, Bèta Cassiopeiae, Gamma Cassiopeiae, Delta Cassiopeiae en Epsilon Cassiopeiae.
De Vissenkopnevel bevindt zich in het gebeid tussen Segin, de meest linkse ster van de W en Miram – Eta Persei, een van de relatief heldere sterren die het Segment van Perseus vormen. Het Segment van Perseus is een opvallende gekromde lijn van sterren n het gebied tussen de W van Cassiopeia de heldere ster Capella in Auriga – Voerman, en de helderste sterren van Andromeda (Alpheratz, Mirach en Almach).de hart, Ziel en Vissenkopnevels bevinden zich ten noordoosten van de Dubbele sterrenhoop, een open sterrenhoop die op een heldere nacht met het blote oog zichtbaar is.
De beste tijd van het jaar om de Vissenkopnevel en andere deepsky objecten in Cassiopeia waar te nemen is de maand november als het sterrenbeeld vroeg in de avond hoog boven je hoofd staat.
De Vissenkopnevel is zichtbaar vanaf locaties ten noorden van de -28ste breedtegraad.
IC 1795 – de Vissenkopnevel
| Sterrenbeeld | Cassiopeia |
| Type object | H II gebied |
| Schijnbare grootte (boogminuten) | 3,1 * 3,1 |
| Afstand (lichtjaar – parsec) | 6000 – 1839 |
| Namen en aanduidingen | Vissenkopnevel Noordelijke Beernevel IC 1795 NGC 896 |
Eerste publicatie: 5 november 2025
Bron: Wikipedia & anderen
