Messier 34 – NGC 1039
Messier 34 is een heldere en grote open sterrenhoop in het sterrenbeeld Perseus. De sterrenhoop is ongeveer 1500 lichtjaar van ons verwijderd en heeft een schijnbare helderheid van magnitude 5,5. Messier 34 heeft in de New General Catalogue de aanduiding NGC 1039.
De sterrenhoop is gemakkelijk te vinden en de sterren kunnen al in een 10 * 50 verrekijker worden opgelost. De sterrenhoop bevindt zich net ten noorden van de denkbeeldige lijn getrokken vanuit Bèta Persei – Algol naar Gamma Andromedae – Almach.
Messier 34 bevindt zich 5° ten noordwesten van Algol, de beroemde eclipserende dubbelster die het hoofd van de Gorgon Medusa voorstelt. Het is Perseus die na zijn overwinning de afgehakte kop van het monster in zijn handen houdt.
Messier 34 kan het beste bij lage vergrotingen worden bekeken. In kleine telescopen zijn ongeveer 20 sterren zichtbaar terwijl grotere amateurtelescopen ongeveer 80 leden tonen. Veel van die sterren zijn in paren zichtbaar. De beste tijd van het jaar om Messier 34 waar te nemen is tijdens de maanden oktober, november en december.
Messier 34 is een van de meest nabije Messier-objecten tot de Aarde. Er zijn slechts zes andere deepsky objecten in de Messiercatalogus die dichterbij zijn: Messier 45 – de Pleiaden, Messier 44, Messier 5, Messier 39, Messier 27 – de Halternevel en Messier 42 – de Orionnevel.
Onder hele goede omstandigheden is de open sterrenhoop ook met het blote oog zichtbaar. De sterrenhoop bevat ongeveer 100 sterren en mogelijk tot 400 sterren met een massa tussen 0,12 en 1,0 zonsmassa. Messier 34 beslaat een oppervlakte van 35 boogminuten aan de sterrenhemel en dat is net wat meer dan de grootte van de Volle Maan. De ware diameter bedraagt 14 lichtjaar.
Messier 34 is een relatief jonge sterrenhoop; de leeftijd wordt geschat op 200 – 250 miljoen jaar. De helderste ster in de sterrenhoop heeft een visuele helderheid van magnitude 7,9.
Minstens 19 sterren zijn witte dwergen, stellaire overblijfselen met een massa gelijk aan de Zon en een grootte gelijk aan de Aarde.
Messier 34 is geclassificeerd als een Trumpler type I 3 m. Dit betekent dat de sterrenhoop los staat van het achterliggende sterveld en een sterke centrale condensatie (I) kent. De sterrenhoop bevat zowel heldere als zwakke sterren (3) en is gemiddeld rijk: 50 tot 100 sterren.
In 1983 ontdekten wetenschappers dat de ruimtelijke beweging van Messier 34 samenviel met die van de Messier 45 – Pleiaden in Taurus – Stier, NGC 2516 – de Zuidelijke Bijenkorf en IC 2602 – de Zuidelijke Pleiaden in Carina – Kiel, Stephenson I in Lyra – Lier en de Alpha Persei-sterrenhoop in Perseus. De ontdekking werd gedaan door de Amerikaanse astronoom Olin Eggen en hij noemde deze groep open sterrenhopen de Lokale Associatie. De sterren in deze sterrenhopen delen een gemeenschappelijke leeftijd en plaats van oorsprong.
Messier 34 is een van de twee deepsky-objecten in het sterrenbeeld Perseus die door Messier werden gecatalogiseerd. De andere is Messier 76, de Kleine Halternevel, een van de vier planetaire nevels in de catalogus van Messier.
Messier 34 werd vóór 1654 gevonden door de Italiaanse astronoom Giovanni Batista Hodierna. Charles Messier vond de sterrenhoop 25 augustus 1764 en nam de sterrenhoop op in zijn catalogus. Messier schreef in de eerste editie van zijn catalogus:
In dezelfde nacht van 25 op 26 [augustus] heb ik de positie bepaald van een cluster van kleine sterren tussen de kop van de Medusa [Algol] en de linkervoet van Andromeda, bijna op de parallel van de ster Gamma van dat sterrenbeeld, met een gewone [niet-achromatische] refractor van 3 voet kan men deze sterren onderscheiden; de cluster kan een extensie van 15 minuten hebben. Ik heb de positie ervan bepaald ten opzichte van de ster Bèta in de kop van de Medusa; zijn rechte klimming is vastgesteld op 36d 51’ 37” en zijn declinatie op 41d 39’ 32” NB.
Messier 34 – NGC 1039
| Object | Open sterrenhoop |
| Sterrenbeeld | Perseus |
| Namen en aanduidingen | Messier 34 NGC 1039 Collinder 31 |
| Afstand (lichtjaar – parsec) | 1500 – 470 |
| Leeftijd (miljoen jaar) | 200 – 250 |
| Aantal sterren | 100 |
| Schijnbare helderheid (magnitude) | 5,5 |
| Schijnbare grootte (boogminuten) | 35 |
| Straal (lichtjaar) | 7 |
Locatie
Eerste publicatie: 21 juni 2025
Bron: messier-objects, wikipedia & vele anderen
