De Almagest
Almagest is de Arabische naam van een astronomisch werk dat de beweging van de sterren beschrijft. Het origineel is in het Grieks verschenen onder de naam Hè Megalè Syntaxis en werd geschreven door Ptolemeus van Alexandrië uit Egypte omstreeks de 2e eeuw na Christus. Het werk werd ruim 1000 jaar lang in de Europese en Arabische astronomische gemeenschap als hét standaardwerk gezien.
De eerste vertalingen vanuit het Arabisch zijn gemaakt in de 9e eeuw in opdracht van kalief Al-Ma’mun. Ergens in deze periode is het werk in Europa in de vergetelheid geraakt of werd het alleen nog in obscure astrologie gebruikt. De Europeanen herontdekten de Almagest aan de hand van de gemaakte Arabische vertalingen. In de 12e eeuw verscheen er een Spaanse vertaling die later werd gevolgd door een vertaling in het Latijn. Aan de hand van de Spaanse vertaling werd in opdracht van keizer Frederick II een Latijnse vertaling gemaakt. In dezelfde periode verscheen een tweede vertaling in het Latijn, deze keer rechtstreeks uit het Arabisch,gemaakt door Gerardus van Cremona die de originele tekst in het Spaanse Toledo vond. Hij was niet in staat de vele technische termen goed te vertalen.
In de 15e eeuw dook in West Europa een Griekse vertaling op en Johannes Müller,die wij beter kennen onder de naam Regiomontanus, gebruikte deze voor een nieuwe vertaling naar het Latijn. In dezelfde periode maakte George van Trezimond een uitstekende vertaling die door paus Nicolas V als werd geaccepteerd als vervanging van de oude vertaling. De vertaling van Regiomontanus bleef meer dan een eeuw de officiële leidraad in de 15e eeuwse astronomie.