22 Kalliope

De asteroïde 22 Kalliope werd op 16 november 1852 gevonden door de Engelse astronoom John Russell Hind. De asteroïde is vernoemd naar Calliope, de Griekse muze van de epische poëzie. Kalliope heeft een maan die Linus heet.

Fysische kenmerken

Kalliope heeft een enigszins langgerekte vorm met een diameter van ongeveer 166 kilometer. Uitgaande van het spectrum is Kalliope een M-type asteroïde en dat betekent dat het oppervlak deels uit ijzer-nikkel bestaat. De dichtheid van de asteroïde is 3,4 g/cm³. Omdat de asteroïde vermoedelijk een samenklontering van  los materiaal is houdt men rekening met een porositeit van 20-40% en dat zou dan weer leiden tot een dichtheid van het materiaal van 4,2 tot 5,8 g/cm³. Dit betekent dat Kalliope vermoedelijk bestaat uit een mengsel van metalen en silicaten.

Spectroscopisch onderzoek heeft ook aanwijzingen gegeven voor het voorkomen van gehydrateerde mineralen en silicaten end at duidt meer op een rotsachtig oppervlak. Het radar albedo van Kalliope is redelijk laag en dat komt niet overeen met een zuiver metallisch oppervlak.

Maan

Kalliope heft een bekende natuurlijke satelliet die Linus of (22) Kalliope I Linus wordt genoemd. De maan heeft een doorsnede van ± 28 kilometer en dat is relatief groot. Linus draait op een afstand van ± 1100 kilometer om het centrum van Kalliope heen. Linus is op 29 augustus 2001 voor het eerst waargenomen door Jean-Luc Margot en Michael Brown en werd 3 dagen later ook onafhankelijk door William Merline en zijn team gezien.

Eerste sterbedekking

Op 7 november 2006 werd de allereerste sterbedekking door een maantje van een asteroïde waargenomen. Uit de waargenomen lichtcurve werd een diameter van 20-28 kilometer voor Linus berekend.

22 Kalliope in cijfers

Eerste publicatie: 6 november 2021