Webb bestudeerde het sterrenstelsel Messier 51
Dit portret van het interactieve “grand design” spiraalstelsel Messier 51 is een samengesteld beeld waarin gegevens van de Near-InfraRed Camera (NIRCam) en het Mid-InfraRed Instrument (MIRI) van de James Webb-ruimtetelescoop van NASA/ESA/CSA zijn geïntegreerd.
Messier 51 bevindt zich op een afstand van ongeveer 27 miljoen lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Canes Venatici – Jachthonden.
Messier 51 is ook bekend als M51, de Draaikolknevel en NGC 5194 en heeft een diameter van ongeveer 77.000 lichtjaar.
Messier 51 werd op 13 oktober 1773 door de Franse astronoom Charles Messier gevonden terwijl hij op zoek was naar zwakke objecten die voor kometenjagers verwarrend kunnen zijn.
M51 heeft een visuele helderheid van magnitude 8,4 en is al in kleine telescopen zichtbaar.
Astronomen denken dat de opvallende spiraalarmen van Messier 51 worden veroorzaakt door de effecten van een nauwe ontmoeting met het dwergsterrenstelsel NGC 5195.
Het compacte sterrenstelsel lijkt aan de arm te trekken, waardoor de getijdenkrachten nieuwe stervorming veroorzaken.
De interactie tussen deze twee sterrenstelsels heeft deze galactische buren tot een van de beter bestudeerde paren sterrenstelsels aan de nachtelijke sterrenhemel gemaakt, aldus Webb-astronomen.
Er wordt gedacht dat de zwaartekrachtsinvloed van de kleinere metgezel van Messier 51 gedeeltelijk verantwoordelijk is voor het statige karakter van de prominente en onderscheidende spiraalarmen.
In de nieuwe Webb-afbeelding tonen de donkerrode gebieden het draadvormige warme stof dat het medium van Messier 51 doordringt.
De rode gebieden laten het opgewekte licht zien van complexe moleculen die zich op stofkorrels vormen, terwijl de kleuren oranje en geel de gebieden van geïoniseerd gas van de recentelijk gevormde sterrenhopen onthullen.
Stellaire feedback heeft een dramatisch effect op het medium van het sterrenstelsel en creëert een complex netwerk van heldere knopen en holle zwarte bellen.
Deze Webb-waarneming van Messier 51 is er één uit een reeks waarnemingen die gezamenlijk de titel Feedback in Emerging extrAgalactic Star clusTers (FEAST) dragen.
De FEAST-waarnemingen zijn ontworpen om licht te werpen op de wisselwerking tussen stellaire feedback en stervorming in omgevingen buiten ons eigen sterrenstelsel, aldus de onderzoekers.
Stellaire feedback is de term die wordt gebruikt om de uitstoring van energie van sterren in de omgevingen waaruit ze ontstaan te beschrijven en is een cruciaal proces bij het bepalen van de snelheid waarmee sterren ontstaan.
Het begrijpen van stellaire feedback is essentieel voor het bouwen van nauwkeurige universele modellen van stervorming.
Het doel van de FEAST-waarnemingen is het ontdekken en bestuderen van kraamkamers van sterren in sterrenstelsels buiten de Melkweg.
Eerste publicatie: 1 september 2023
Bron: sci-news/ESA/NASA
