13 Egeria
De asteroïde 13 Egeria werd op 2 november 1850 gevonden door de Italiaanse astronoom Annibale de Gasparis. De asteroïde werd door Urbain Le Verrier vernoemd naar de mythologische nimf Egeria van Aricia. Ze was de vrouw van Muma Pompilius, de tweede koning van Rome. Het waren de berekeningen van Le Verrier die leidden tot de ontdekking van de planeet Neptunus.
Op 2 januari 1992 bedekte Egeria een ster. Uit deze sterbedekking werd een grootte van 217 * 196 kilometer berekend. Op 22 januari 2008 vond er weer een sterbedekking plaats en die bedekking leidde tot een grootte van 214,8 * 192 kilometer. 13 Egeria is ook met behulp van radar waargenomen.
In 1988 werd er met de UH88 telescoop van Mauna Kea een zoektocht naar sof en maantjes bij de asteroïde uitgevoerd maar er werd niets gevonden. Uit spectraalonderzoek volgt dat 13 Egeria uitzonderlijk veel water bevat, 10,5 – 11,5% van de totale massa. Dit maakt 13 Egeria een belangrijke kandidaat voor eventuele toekomstige waterwinmissies.
13 Egeria in cijfers
| Aanduiding | (13) Egeria |
| Alternatieve aanduiding | Hoofdgordel |
| Locatie | — |
| Aphelium (AE) | 2,7927 |
| Perihelium (AE) | 2,3612 |
| Gemiddelde afstand tot de Zon (AE) | 2,5769 |
| Baanexcentriciteit | 0,083 |
| Baanperiode (dagen) | 1510,9 |
| Gemiddelde baansnelheid (km/s) | 18,56 |
| Inclinatie (°) | 16,539 |
| Bekende manen | — |
| Afmetingen (km) | 214,8 * 192 |
| Gemiddelde diameter (km) | 209 |
| Volume (km3) | — |
| Massa (kg) | 1,59 * 1019 |
| Gemiddelde dichtheid (g/cm3) | 3.4 |
| Rotatieperiode (dagen) | 0,2935 |
| Absolute helderheid (magnitude) | 5,74 |
| Visuele helderheid (magnitude) | 9,71 – 12,46 |
Eerste publicatie: 8 november 2021
