Toch geen ringen rond de Centaur Chiron
Waarnemingen tijdens een sterbedekking laten de aanwezigheid van evoluerend materiaal zien dat rond de Centaur (2060) Chiron draaide, in plaats van een systeeminterpretatie met twee ringen. Dit schrijven onderzoekers van het Planetary Science Institute.
De onderzoekers hebben met de 1,9-meter telescoop in Sutherland een ster waargenomen die achter de Centaur Chiron langs passeerde. Ze ontdekten dipjes in het licht van de ster omdat dit werd geblokkeerd door de kern van Chiron en door materiaal dat zich tussen de 300 en 400 kilometer aan weerszijden bevond. Dit schrijft hoofdauteur Amanda Sickafoose in het artikel “Material Around the Centaur (2060) Chiron from the 28 November 2018 UT Stellar Occultation”, dat in de Planetary Science Journal is gepubliceerd.
“Deze gegevens werden gebruikt om elke substantiële mondiale atmosfeer rond Chiron uit te sluiten. De locaties en hoeveelheden materiaal die rond Chiron werden gedetecteerd zijn verschillend genoeg van eerdere waarnemingen om te suggereren dat er geen stabiel ringsysteem is, maar eerder omringend materiaal dat momenteel aan het evolueren is.”, aldus de onderzoekers.
Een bedekking is een gebeurtenis die plaatsvindt wanneer een object voor de waarnemer verborgen wordt gehouden door een ander object dat ertussendoor beweegt. Sterbedekkingen zijn een effectieve methode gebleken om de afmetingen en vormen van kleine lichamen in het buitenste zonnestelsel te meten en om planetaire atmosferen en ringen te ontdekken en te karakteriseren.
Centauren zijn kleine lichamen in het zonnestelsel die zich in chaotische banen rond de Zon bevinden, tussen de banen van Jupiter en Neptunus, en die de baan van een of meer planeten kruisen. Er wordt aangenomen dat ze hun oorsprong hebben in de buitenste delen van het zonnestelsel en sommige Centauren vertonen komeetachtige ontgassing. Het eerste ringsysteem bij kleine lichamen dat in het zonnestelsel werd gedetecteerd bevindt rond de grootste Centaur, (10199) Chariklo. Dit ringsysteem werd in 2013 gevonden. Chiron is met een diameter van ongeveer 200 kilometer het op één na grootste van deze objecten.
“Er draait materiaal rond Chiron dat op relatief korte tijdschalen evolueert. Eerdere waarnemingen van sterbedekkingen hebben materiaal rond de kern van Chiron gedetecteerd en men dacht dat dit te wijten was een jets of een schil van omringend puin. Gegevens van een bedekking uit 2011 werden geïnterpreteerd als “Het zou een systeem met twee ringen kunnen zijn, zoals ontdekt bij Chariklo”. De nu gerapporteerde waarneming uit 2018 komt niet overeen met de interpretatie van twee ringen, aldus Sickafoose.
Er is weinig bekend over hoe en waar ringen rond kleine lichamen kunnen ontstaan. Materiaal in een baan zou zich ook relatief snel moeten verspreiden zonder opsluitings- of aanvullingsmechanismen. Als Chiron een stabiel ringsysteem had zou het een van de weinige dergelijke objecten zijn. In plaats daarvan lijkt Chiron het enige tot nu toe waargenomen object te zijn dat voldoende omringend materiaal heeft om twee ringen waarneembaar na te bootsen, maar in plaats daarvan variëren de locaties en hoeveelheden materiaal over slechts een paar jaar.
Voortdurende waarnemingen van Chiron, evenals van de andere kleinere planeten waarvan wordt gedacht dat ze ringen hebben, zullen inzicht verschaffen in wat deze objecten uniek maakt ten opzichte van hun tegenhangers die geen omringend materiaal hebben.
Artikel: Amanda A. Sickafoose et al, Material around the Centaur (2060) Chiron from the 2018 November 28 UT Stellar Occultation, The Planetary Science Journal (2023). DOI: 10.3847/PSJ/ad0632
Eerste publicatie: 29 november 2023
Bron: phys.org
