Ymir – maan van Saturnus

De maan Ymir is een lid van de groep Noorse manen die op een gemiddelde afstand van 12 tot 24 miljoen kilometer en een baaninclinatie tussen 136 en 176 graden om Saturnus draaien. De manen hebben een baanexcentriciteit tussen 0,12 en 0,77.

De Noorse manen hebben allemaal een retrograde baan. Dit, gecombineerd met de grote excentriciteit van hun baan, maakt dat ze tot de onregelmatige manen worden gerekend. Men neemt aan dat het objecten zijn die door Saturnus zijn ingevangen anders dan de regelmatige manen die zijn gevormd tijdens het ontstaan van Saturnus.

Anders dan de Gallische en de Inuit-manen hebben de manen van de Noorse groep vermoedelijk geen gezamenlijke oorsprong.

Ymir en Skathi zijn mogelijk de bronnen van het donkere materiaal dat de donkere zijde van Japetus en in mindere mate het oppervlak van Hyperion bedekt.

Ymir heeft een gemiddelde straal van ongeveer 9 kilometer. De inclinatie ten opzichte van de evenaar van Saturnus bedraagt 172° en de baan van de maan heeft een excentriciteit van 0,3. Ymir draait op een afstand van 23,1 miljoen kilometer om Saturnus heen en heeft daar dan ongeveer 1,316 Aardse jaren voor nodig.

Ontdekking

Ymir is in 2000 ontdekt door B. Gladman, J. Kavelaars, J-M. Petit, H. Scholl, M. Holman, B. Marsden, Ph. Nicholson en J. Burns vanaf de ESO-sterrenwacht in Chili. Op dezelfde dag werden ook de manen Paaliaq en Kiviuq gevonden

Naamgeving

De originele aanduiding is S/2000 S1. Ymir is vernoemd naar het eerste levende wezen in de Noorse mythologie. De eerste van een ras van ijsreuzen. Odin en zijn broers doodden Ymir en gebruikten zijn lichaamsdelen om de Aarde te vormen. De schedel van Ymir werd de hemel.

Ymir in cijfers

Eerste publicatie: 3 mei 2013
Laatste keer bijgewerkt op: 25 oktober 2022