Astronomen vinden 454 nieuwe asteroïden in de hoofdgordel
In de archiefopnames van de Hubble Space Telescope zijn 632 asteroïden gevonden (174 eerder bekende objecten en 454 voorheen onbekende asteroïden). Burgerwetenschappers van over de hele wereld hebben meegeholpen bij het identificeren van deze asteroïdenvangst. Professionele astronomen combineerden de inspanningen van de burgerwetenschappers met een machine learning algoritme om de nieuwe asteroïden te identificeren.
Door het opruimen van een enorme schijf van stof en gas rondom de Zon ontstonden ruim 4 miljard jaar geleden de acht grote planeten in ons zonnestelsel.
Dit is gebruikelijk bij een geboorteproces van planeten en de Hubble Space Telescope was de eerste die optisch vergelijkbare schijven bij pasgeboren sterren vond, wat een kijkje gaf in de beginjaren van het zonnestelsel.
Nu, 4 miljard jaar later, ligt de bouwwerf van de planeet nog steeds vol met overgebleven puin.
Het grootste deel van dit oude ruimtepuin – asteroïden – bevindt zich tussen de banen van mars en Jupiter, binnen de belangrijkste asteroïdengordel.
Volgens de onderzoekers gaan ze dieper in op het waarnemen van de kleinere populatie asteroïden in de belangrijkste asteroïdengordel en ze waren verrast toen ze zo’n groot aantal kandidaat-objecten zagen.
Er was een aanwijzing dat deze populatie bestond maar nu wordt dit bevestigd met een willekeurige steekproef van de asteroïdenpopulatie die in het Hubble-archief aanwezig was.
Dit is belangrijk voor het verschaffen van inzicht in de evolutionaire modellen van ons zonnestelsel.
Vanwege de snelle baan van Hubble rond de aarde kan de telescoop rondzwervende asteroïden vastleggen via hun veelbetekenende sporen in de Hubble-opnames.
Gezien vanuit een telescoop op Aarde laat een asteroïde een streepje over het beeld achter. Asteroïden “photobomben” Hubble-belichtingen door als onmiskenbare gebogen sporen op de foto’s zichtbaar te worden.
Terwijl Hubble rond de Aarde beweegt, verandert de telescoop van standpunt terwijl hij een asteroïde waarneemt, die ook langs zijn eigen baan beweegt.
Door de positie van Hubble tijdens de waarneming te kennen en de kromming van de strepen te meten kunnen astronomen de afstanden tot de asteroïden bepalen en de vorm van bun banen berekenen.
De asteroïden die worden gevonden, bevinden zich meestal in de hoofdgordel die zich tussen de banen van Mars en Jupiter bevindt. Hun helderheid wordt gemeten door de gevoelige camera’s van de Hubble en het vergelijken van hun helderheid met de afstand maakt een schatting van de grootte mogelijk.
De zwakste asteroïden in het onderzoek hebben ongeveer een veertig miljoenste van de helderheid van de zwakste ster die met het menselijk oog kan worden waargenomen.
De posities van de asteroïden veranderen in de loop van de tijd en daarom kun je ze niet vinden door allen maar de coördinaten in te voeren, dit omdat ze e rop verschillende tijdstippen misschien niet zijn.
Astronomen hebben geen tijd om door alle asteroïdebeelden te bladen en dus kwamen ze o p het idee om samen te werken met meer dan 10.000 burgerwetenschappers om de enorme Hubble-archieven te doorzoeken.
De resultaten zijn in het tijdschrift Astronomy & Astrophysics gepubliceerd.
Artikel: Pablo García-Martín et al. 2024. Hubble Asteroid Hunter III. Physical properties of newly found asteroids. A&A 683, A122; doi: 10.1051/0004-6361/202346771
Eerste publicatie: 20 april 2024
Bron: sci-news
