Sterrenbeelden

Het sterrenbeeld Aquila – Arend

Aquila - uit de Uranometria van Johann Bayer (1603)
Aquila – uit de Uranometria van Johann Bayer (1603)

Het sterrenbeeld Aquila – Arend is een sterrenbeeld aan de noordelijke sterrenhemel. Het bevindt zich in de buurt van de hemelequator. De naam is Latijn voor Arend en het sterrenbeeld stelt de arend van de Romeinse god Jupiter voor. Aquila is één van de 48 klassieke sterrenbeelden van Ptolemeus.

Het sterrenbeeld heeft geen Messier-objecten maar er komen wel verschillende leuke deep sky objecten voor in Aquila. Er zijn twee meteorenzwermen die hun radiant in het sterrenbeeld hebben liggen: de Juni-Aquiliden en de Epsilon Aquiliden.

Aquila maakt samen met Ara, Centaurus, Corona Australis, Corvus, Crater, Crux, Cygnus, Hercules, Hydra, Lupus, Lyra, Ophiuchus, Sagitta, Scutum, Serpens, Sextans, Triangulum Australe en Vulpecula deel uit van de Herculesfamilie van sterrenbeelden.

Gegevens Sterrenbeeld

Nederlandse naam Latijnse naam Afkorting Genitief
Arend Aquila Aql Aquilae
       
Zichtbaarheid

Juni – November (aangegeven zijn de maanden waarin het sterrenbeeld om 22 uur boven de horizon staat)
Volledig zichtbaar: 78 °N – 71 °Z
Gedeeltelijk zichtbaar: 90 °N – 78 °Z, 71 °Z – 90°Z

Grootte Nummer: 22
Oppervlak ((°)2) : 652,5
Oppervlak (% sterrenhemel): 1,582
   
Omgeving Het sterrenbeeld wordt omringd door Sagitta, Hercules, Ophiuchus, Serpens, Scutum, Sagittarius, Capricornus, Aquarius en Delphinus
Aantal sterren (≤ 6,5)* 128    
Meteorenzwermen De juni-Aquiliden en de ε-Aquiliden    

* Het aantal sterren met een visuele helderheid van magnitude ≤ 6,5 is gebaseerd op de Hipparcos Catalogus

Gegevens sterren

Ster Naam Betekenis Helderheid (magnitude) Afstand (lichtjaar)
α Aql Altair 1)
In het Hindi: Shravana.
In het Maori: Poutu-te-Rangi.
In het Perzisch: Wala
Van het Arabische Al Nasr al Tar = zwarte arend 0,75 16,8
β Aql Alshain 1) Van het Perzische Shahin = Arend 3.68 44,71
γ Aql Tarazed 1) Perzisch voor Arend 2,71 462,6
ε Aql Deneb el Okab (Borealis) Staart van de Arend 4,00 153,9
ζ Aql Deneb el Okab (Australis) Staart van de Arend 2,96 83,3
ξ Aql Libertas 1) Vrijheid 4,71 183,2
η Aql Bezek Uit het Hebreeuws: bliksem 3,87 1382
WASP-80 Petra 1)   11,9 195,7
HD 192263 Phoenicia 1)   7,8 64
HD 192699 Chechia 1)   6,4 214
θ Aql Tsee Ko Het hemelse spant 3,2 287
ι Aql Al Thaliman De twee struisvogels 4,4 370
λ Aql Al Thaliman De twee struisvogels 3,4 125
ρ Aql Tso Ke De linkervlag 4,9 154

1) Deze namen zijn geautoriseerd door de Internationale Astronomische Unie

IAU-kaart van het sterrenbeeld Aquila – Arend

Aquila - Arend - namen van de sterren
Het sterrenbeeld Aquila – Arend met de namen van de sterren. Credit: Kuuke’s Sterrenbeelden

Mythologie

Aquila, de arend is een oud sterrenbeeld dat gerelateerd kan worden aan de Griekse goden. Het meest vertelde verhaal gaat over Hebe (dochter van Zeus en Hera) die trouwde met Heracles.

Voor haar huwelijk was Hebe de godin van de jeugd en in ceremonies verscheen ze als bekerdrager. Dat wil zeggen dat ze bij religieuze ceremonies verantwoordelijk was voor het inschenken van de wijn. Toen ze trouwde gaf ze deze functie op. Hij werd ingevuld door Ganymedes, een Trojaanse prins en lieveling van Zeus. Zeus veranderde zichzelf in een arend om Ganymedes weg te halen uit Troje en naar de berg Olympus te brengen. Hij werd aldaar de wijnschenker van de goden.

Dit verklaart ook waarom Ganymedes de helderste maan is van de planeet Jupiter: Jupiter is de Romeinse naam voor Zeus.

Het sterrenbeeld Aquila representeert de verdwijning van de jeugd. Naderhand zette Zeus zowel Ganymedes als Aquarius aan de hemel: de waterdrager van de goden.

Het sterrenbeeld maakt deel uit van de 48 die Ptolemeus beschreef in de Almagest. De Romeinen kenden het sterrenbeeld als Vultur volans (niet te verwarren met Vultur cadens, het sterrenbeeld dat we nu als Lier kennen).

China

In het Chinese liefdesepos van Qi Qiao Jie worden Niu Lang (Altaïr) en zijn twee kinderen (beta en gamma Aquila) voor altijd gescheiden van hun moeder Zhi Nu (Wega) die aan de andere kant van hemelse rivier staat (de Melkweg).

De heldere ster Altair van het sterrenbeeld Arend speelt een belangrijke rol in het oude Chinese verhaal over de herdersjongen en het wevende meisje. De sterren Tarazed (γ Aquilae) en Alshain (β Aquila) zijn volgens dit verhaal hun kinderen.

Babylon

Men denkt dat de Griekse versie van het sterrenbeeld is gebaseerd op het Babylonische sterrenbeeld MUL.A.MUSHEN dat op dezelfde plek aan de sterrenhemel stond.

De sterren van de Arend zijn veelal van magnitude 4 en 5, met uitzondering van α Aql (Altaïr), dit is de op twaalf na helderste ster aan de hemel. De ster is 1.6 maal zo zwaar als onze Zon en elf maal zo helder. Altaïr is een zeer snel roterende ster die in 9 uur rond zijn as draait. Onze Zon draait in ongeveer 25 dagen om haar as. De snelle rotatie zorgt er voor dat de ster vervormd is.

Aquila op oude sterrenkaarten

Aquila – uit de Uranometria van Johann Bayer (1603)
Aquila – uit de Atlas Celeste van John Bevis (± 1750)
Aquila – uit de Uranographia van Johannes Hevelius (± 1690)
Aquila - Urania's Mirror
Aquila – uit Urania’s Mirror (± 1825) samen met de sterrenbeelden Delphinus, Sagitta en het niet meer erkende sterrenbeeld Antinous. By Sidney Hall – This image is available from the United States Library of Congress’s Prints and Photographs divisionunder the digital ID cph.3g10062.This tag does not indicate the copyright status of the attached work. A normal copyright tag is still required. See Commons:Licensing for more information., Public Domain, Link

De sterren van Aquila

Altair – de heldere ster van de Arend

Altair is de helderste ster van het sterrenbeeld Arend. De ster is gedurende de zomermaanden goed waar te nemen. Ze maakt, samen met Wega en Deneb, deel uit van de zogenoemde zomerdriehoek.

Altaïr is 16,7 lichtjaar verwijderd van de Aarde. De ster is één van de meest nabije sterren die met het blote oog zichtbaar zijn. Het is in helderheid de twaalfde ster aan de sterrenhemel met een schijnbare magnitude van 0,77.

De ster draait erg snel om haar as; ± 300 kilometer per seconde aan de evenaar. Qua snelheid zit de ster daarmee op 90% van de snelheid waarmee ze vanzelf uit elkaar zou spatten. Eén omwenteling van Altaïr duurt 9-10 uur.

De zomerdriehoek is een gemakkelijk te herkennen patroon. De driehoek wordt gevormd door de sterren Altaïr, Wega en Deneb. Ook Wega en Deneb zijn heldere sterren.

Van de drie sterren is Wega de helderste, dan Altaïr en daarna Deneb die een stuk zwakker is. Echter dit is bedrieglijk want er is een verschil tussen de schijnbare magnitude en de helderheid.

Altaïr bevindt zich dichter bij ons dan Wega maar lijkt minder helder. Dat komt omdat Wega veel meer licht uitstraalt. Altaïr is 1,5 maal zo groot als onze Zon. Wega is meer dan 3 keer zo groot als onze Zon.

Deneb lijkt slechts eenderde van de helderheid van Wega maar is in feite één van de grootste superreuzen die we kennen. Deneb is 80.000 zo helder als onze Zon maar de ster bevindt zich op een afstand van 1467 lichtjaar en lijkt daardoor lang niet zo helder.

Vanwege zijn helderheid trok de ster ook in oude culturen de aandacht.

De naam van de ster is afgeleid van de Arabische uitdrukking “an-nasr al-ta’ir” en dat betekent de “vliegende arend” maar de ster was ook bekend in het oude India waar Altaïr en twee nabije sterren soms als de voetafdrukken van de god Vishnu werden gezien. Ook is de ster bekend uit een oude Chinese sage over de herdersjongen en het weversmeisje.

Uit recente waarnemingen blijkt dat Altaïr een variabele ster is maar het verschil in helderheid is zó klein dat het niet met het blote oog zichtbaar is. Waarnemingen die in 2004 zijn gedaan met de Wide-Field Infrared Explorer (WIRE) laten flcutuaties zien die kleiner zijn dan 1/1000-ste van een magnitude.

Daarnaast vertoont Altaïr een grote eigenbeweging die er voor zorgt dat ze zich ten opzichte van de andere sterren sneller verplaatst. De snelheid is zo groot dat Altaïr zich één graad verplaatst in 5000 jaar tijd.

In 2006 slaagden astronomen er met behulp van long-baseline interferometrie (een netwerk van telescopen verspreid over grote afstand) de afplatting aan de polen waar te nemen. Deze afplatting wordt veroorzaakt door de snelle rotatie van de ster.

Beta Aquilae – β Aquilae – Alshain
Alshain kreeg van Johan Bayer de aanduiding Beta Aquilae ondanks dat het in helderheid de zevende ster van het sterrenbeeld is. De ster bevindt zich op een afstand van ongeveer 44,5 lichtjaar en heeft een visuele helderheid van magnitude 3,7. Alshain is een dubbelster met een begeleider van magnitude 12 op een afstand van 13 boogseconden.

De naam is afkomstig van het Perzisch-Arabiche “as-sahin” en dat betekent “de valk”.

Gamma Aquilae – γ Aquilae – Tarazed
Gamma Aquilae is de op één na helderste ster in het sterrenbeeld Aquila. De ster heeft een visuele helderheid van 2,7 en bevindt zich op een afstand van ongeveer 461 lichtjaar van de Zon.

Tarazed heeft een helderheid van 2960 * de helderheid van de Zon en een straal van 110 * de straal van de Zon. Dat betekent dat de ster een doorsnede van een halve Astronomische Eenheid heeft aan de hemel. De ster is slechts 100 miljoen jaar oud maar is nu al bezig om in zijn kern helium om te zetten naar koolstof.

De naam Tarazed komt van het Perzische “sahin tarazu” en dat betekent “de weegschaal”.

Epsilon Aquilae – ε Aquilae – Deneb el Okab
Epsilon Aquilae is een drievoudige ster op een afstand van 154 lichtjaar van de Aarde en een visuele helderheid van magnitude 4,0. De begeleiders zijn van de 10de magnitude. Epsilon Aurigae zelf is een zogenaamde Barium-ster. Een ster die veel barium en andere zware elementen bevat.

De naam Deneb el Okab komt uit het Arabisch en betekent “de staart van de arend”.

Ook Zeta Aquilae wordt Deneb el Okab genoemd maar om tussen die twee sterren onderscheid te maken wordt epsilon Aquilae ook wel aangeduid als Deneb el Okan Borealis. De ster bevindt zich namelijk ten noorden van Zeta Aquilae die daarom ook wel Deneb el Okab Australis wordt genoemd.

Zeta Aquilae – ζ Aquilae – Deneb el Okab
Ook Zeta Aquilae is een drievoudige ster. Zeta Aquilae bevindt zich op een afstand van 83,2 lichtjaar van de Zon en de ster heeft een visuele helderheid van magnitude 3,0. De begeleidende sterren zijn van de 12de magnitude.

Eta Aquilae – η Aquilae – Bezek
Eta Aquilae bevindt zich op een afstand van ongeveer 1387 lichtjaar van de Zon. Het is een Cepheïde-veranderlijke ster waarvan de visuele helderheid varieert tussen magnitude 3,5 en 4,4 met een periode van 7,18 dagen. Het is één van de gemakkelijkste Cepheïden die we met het blote oog kunnen zien. De ster heeft een helderheid van 3000 * de Zon.

De naam “Bezek” komt van het Hebreeuwse woord “bazak” en dat betekent “bliksem”.

Andere noemenswaardige sterren

Theta Aquilae – θ Aquilae – Tsee Foo
Theta Aquilae is een spectroscopische dubbelster op een afstand van ongeveer 287 lichtjaar en een visuele helderheid van magnitude 3,2. De naam Tseen Foo komt van het Mandarijnse Tianfu en dat betekent “het hemelse spant” maar ook “de trommelstokken”.

Samen met de sterren 62 Aquilae, 58 Aquilae en Eta Aquilae noemden de oude Chinezen dit asterisme de “hemelse trommelstokken”.

Iota Aquila – ι Aquila – Al Thaliman
Iota Aquila bevindt zich op een afstand van ongeveer 307 lichtjaar van de Zon. De ster heeft een helderheid van magnitude 4,4. De naam Al Thaliman betekent de “twee struisvogels” in het Arabisch. De naam wordt gedeeld met Lambda Aquilae.

Lambda Aquilae – λ Aquilae – Al Thaliman
lambda Aquilae bevindt zich op een afstand van 125 lichtjaar en de ster heeft een helderheid van magnitude 3,4. De ster wordt soms Al Thaliman Prior genoemd om een onderscheid te maken met Iota Aquilae.

De Pioneer 11 die in 1973 door de NASA werd gelanceerd reist in de richting van Lambda Aquilae. De sonde zal daar over ongeveer 4 miljoen jaar arriveren. De Pioneer 11 verliet in 1990 het zonnestelsel en heeft wegens een gebrek aan brandstof sinds 1995 geen gegevens meer naar de Aarde geseind.

Xi Aquilae – ξ Aquilae – Libertas
Xi Aquilae bevindt zich op een afstand van ongeveer 184 lichtjaar van de Zon. De ster heeft een visuele helderheid van magnitude 4.72. Het is een ster van spectraalklasse G met een geschatte leeftijd van ongeveer 5 miljard jaar. De ster heeft een massa van 1,16 zonsmassa en een lichtkracht van 49 * de lichtkracht van de Zon. De ster heeft een straal van 10 * de Zon.

In 2008 werd er een planeet ontdekt bij de ster. Deze planeet heeft de aanduiding Xi Aquilae b gekregen. De planeet heeft een massa van minimaal 2,8 * de massa van Jupiter en bevindt zich op een afstand van ongeveer 0.7 Astronomische Eenheden van de planeet. De omlooptijd bedraagt 136.8 dagen.

De Internationale Astronomische Unie heeft de ster de officiële naam “Libertas” gegeven en de planeet “Fortitudo” genoemd. De beide namen werden voorgesteld door Libertyer, een studentenvereniging van de Hosei Universiteit in Tokio. De namen werden oorspronkelijk in het Engels ingediend namelijk “Liberty” en “Fortitude”maar volgens de regels van de IAU omgezet naar het Latijn en zo werd het “Libertas” en “Fortitudo”. Aquila is het Latijnse woord voor Arend en die vogel is een populair symbool van vrijheid en de belichaming van standvastigheid – emotionele en mentale kracht in het aangezicht van tegenspoed.

15 Aquilae
15 Aquilae is een leuke dubbelster bestaande uit een gele ster van de 5de magnitude en een begeleider van de 7de magnitude. De ster is ongeveer 320 lichtjaar van ons verwijderd en is gemakkelijk in een kleine telescoop te zien.

Rho Aquilae – ρ Aquilae – Tso Ke
Rho Aquilae is een ster met een visuele helderheid van magnitude 4,9 die zich op een afstand van ongeveer 154 lichtjaar bevindt. De traditionele naam van de ster komt uit het Mandarijn Chinees en het betekent “de linker vlag”. In 1992 passeerde de ster de grens met het sterrenbeeld Delphinus – Dolfijn en hoort dus eigenlijk niet meer bij het sterrenbeeld Arend.

WASP-80 – Petra
In het kader van het 100-jarig bestaan van de Internationale Astronomie Unie in 2019 mocht ieder land een ster met bijbehorende exoplaneet een naam geven. Ieder land kreeg een ster die vanuit het betreffende land is te zien. Jordanië kreeg de ster WASP-80 toegewezen.

Jordanië gaf de ster de naam “Petra”. Petra is een historische en archeologische stad in het zuiden van Jordanië en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

De planeet WASP-80 b kreeg de naam Wadirum. Wadi Rum (Vallei van de Maan) is gelegen in het uiterste zuiden van Jordanië, het is de grootste vallei in Jordanië, gelegen op het hoogplateau aan de westelijke rand van de Arabische woestijn.

WASP-80 is een ster van spectraalklasse K. De ster heeft een straal van 0,63 * de straal van de Zon en een massa van 0,58 zonsmassa. De ster is ongeveer 195,7 lichtjaar van ons verwijderd. WASP-80 heeft een visuele helderheid van 11,9.

De exoplaneet WASP-80 b is in 2013 ontdekt met behulp van de transitiemethode. De planeet heeft een omlooptijd van 3,07 dagen. De gemiddelde afstand van de planeet tot de ster bedraagt slechts 0,035 Astronomische Eenheden. De planeet heeft een massa van 0.55 * de massa van Jupiter en een straal van 0.95 * de straal van Jupiter. De excentriciteit van de baan bedraagt 0,07 en de inclinatie 89,9°.

HD 192263 – Phoenicia
In het kader van het 100-jarig bestaan van de Internationale Astronomie Unie in 2019 mocht ieder land een ster met bijbehorende exoplaneet een naam geven. Ieder land kreeg een ster die vanuit het betreffende land is te zien. Libanon kreeg de ster HD 192263 toegewezen.

Libanon gaf de ster de naam Phoenicia. Fenicië was een oude Thalassocratische beschaving van het Middellandse Zeegebied, afkomstig uit het gebied van het huidige Libanon.

De planeet HD 192263 b kreeg de naam Beiroet. Beiroet is een van de oudste continu bewoonde steden ter wereld en was een Fenicische haven. Beiroet is nu de hoofdstad en grootste stad van Libanon.

De ster HD 192263 heeft een visuele helderheid van magnitude 7,8. De ster is ongeveer 64 lichtjaar van ons verwijderd. Phoenicia is een veranderlijke ster van het BY Draconis type. De ster heeft een massa van 0,65 zonsmassa en een straal van 0,74 * de straal van de Zon. De ster is van spectraalklasse K.

De exoplaneet HD 192263 b (Beiroet)  werd in 1999 ontdekt. De planeet heeft een massa van 0,73 * de massa van Jupiter en heeft een omlooptijd om zijn ster van 24,3 dagen. De afstand tussen ster en planeet bedraagt ongeveer 0,15 Astronomische Eenheden en de excentriciteit van de baan is 0,008. De exoplaneet werd ontdekt met behulp van de radiale snelheidsmethode. De ontdekking vond plaats in 2000 en werd in 2006 bevestigd. De ontdekking is gedaan met behulp van de CORALIE spectrograaf aan de 1,2 meter Euler telescoop vanaf de La Silla sterrenwacht van de ESO in Chili.

HD 192699 – Chechia
In het kader van het 100-jarig bestaan van de Internationale Astronomie Unie in 2019 mocht ieder land een ster met bijbehorende exoplaneet een naam geven. Ieder land kreeg een ster die vanuit het betreffende land is te zien. Tunesië kreeg de ster HD 192699 toegewezen.

Tunesië gaf de ster HD 192699 de naam “Chechia”. Chechia is een platte, traditionele rode wollen muts die door mannen en vrouwen wordt gedragen en symbool staat voor de rijke tradities van het land en wordt beschouwd als de nationale hoofdtooi voor Tunesië.

De planeet HD 192699 kreeg de naam Khomsa. Khomsa is een palmvormig amulet dat populair is in Tunesië, het wordt gebruikt in sieraden en decoraties. Het verbeeldt een open rechterhand en wordt vaak gevonden in moderne ontwerpen.

De ster HD 192699 is ongeveer 214 lichtjaar van ons verwijderd. Het is een ster van spectraalklasse G, de ster heeft een massa van 1,68 zonsmassa en een straal van 3,86 * de straal van de Zon. Chechia heeft een visuele helderheid van magnitude 6,4.

De exoplaneet HD 192699 b werd in april 2007 ontdekt. De planeet heeft een massa van 2,1 * de massa van Jupiter. De omlooptijd bedraagt 340,9 dagen en de gemiddelde afstand tussen ster en planeet is 1,06 Astronomische Eenheden. De baanexcentriciteit is 0,08.

Khomsa is ontdekt met behulp van de radiale snelheidsmethode vanaf de Keck sterrenwacht en de Lick sterrenwacht.

De Deep Sky objecten in Aquila

NGC 6709 in Aquila
NGC 6709 in Aquila. Door Roberto MuraEigen werk, CC BY-SA 3.0, Koppeling

NGC 6709 is een open sterrenhoop van ongeveer 40 sterren. Hij ligt op een afstand van ongeveer 2500 lichtjaar. De open sterrenhoop bevindt zich ongeveer 5° ten zuidwesten van Zeta Aquilae.

NGC 6709 werd op 29 juli 1827 ontdekt door John Herschel.

NGC 6741

NGC 6741 in Aquila
NGC 6741 in Aquila. Door ESA/Hubble and NASA – http://www.spacetelescope.org/images/potw1022a/, CC BY 3.0, Koppeling

NGC 6741 is een planetaire nevel die op 19 augustus 1882 is ontdekt door de Amerikaanse astronoom Edward Pickering. De nevel bevindt zich op een afstand van ongeveer 7000 lichtjaar.

De planetaire nevel heeft een visuele helderheid van magnitude 11,5 en een schijnbare grootte van 0,13′.

NGC 6755

NGC 6755 in Aquila
NGC 6755 in Aquila. Door Roberto MuraEigen werk, CC BY-SA 3.0, Koppeling

NGC 6755 is een open sterrenhoop bestaande uit sterren van de 12de en 13de magnitude. De open sterrenhoop bevindt zich 4,5° ten westen van Delta Aquilae.

De open sterrenhoop werd op 30 juli 1785 ontdekt door William Herschel.

NGC 6803 is een planetaire nevel die op 17 september 1882 werd ontdekt door de Amerikaanse astronoom Edward C. Pickering. De nevel heeft een visuele helderheid van magnitude 11,4 en een schijnbare grootte van 0,17′.

NGC 6804

NGC 6804 in Aquila
NGC 6804 in Aquila. Door Fabian RRRREigen werk, CC BY-SA 3.0, Koppeling

NGC 6804 is ook een planetaire nevel. Het object werd op 25 augustus 1791 ontdekt door William Herschel.

De nevel heeft een visuele helderheid van magnitude 12,0 en een schijnbare grootte van 1,1′.

NGC 6781

NGC 6781 in Aquila
NGC 6781 in Aquila. Door ESO – http://www.eso.org/public/images/ngc6781-potw, CC BY 4.0, Koppeling

NGC 6781 is een planetaire nevel die een beetje lijkt op de Uilnevel (Messier 97) in Ursa Major – Grote Beer.

De nevel heeft een visuele helderheid van magnitude 11,4 en een schijnbare grootte van 1,9′.

Het object werd op 30 juli 1788 ontdekt door William Herschel.

NGC 6751

NGC 6751 in Aquila
NGC 6751 in Aquila. Door NASA, The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) – http://hubblesite.org/newscenter/newsdesk/archive/releases/2000/12/image/a, Publiek domein, Koppeling

NGC 6751 is een planetaire nevel die soms het “gloeiende oog” wordt genoemd. De planetaire nevel bevindt zich op een afstand van ongeveer 6500 lichtjaar van de Aarde en heeft een diameter van 0,8 lichtjaar.

Het gloeiende oog heeft een visuele helderheid van magnitude 11,9 en een schijnbare grootte van 0,43′.

NGC 6751 werd op 20 juli 1863 ontdekt door de Duitse astronoom Albert Marth.

NGC 6760 is een bolvormige sterrenhoop die op 30 maart 1845 werd ontdekt door de Britse astronoom John Russell Hind. De bolhoop heeft een visuele helderheid van magnitude 9,0 en een schijnbare grootte van 9,6′.

NGC 6749 is een bolvormige sterrenhoop die op 15 juli 1827 werd ontdekt door John Herschel. De open sterrenhoop heeft een visuele helderheid van magnitude 12,4 en een schijnbare grootte van 4,0′.

NGC 6778

NGC 6778 in Aquila
NGC 6778 in Aquila. Door Fabian RRRR (talk) 21:54, 7 June 2012 (UTC) – This media was produced by European Southern Observatory (ESO).Their website states: “Unless specifically noted, the images, videos, and music distributed on the public ESO website, along with the texts of press releases, announcements, pictures of the week, blog posts and captions, are licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License, and may on a non-exclusive basis be reproduced without fee provided the credit is clear and visible.”To the uploader: You must provide a link (URL) to the original file and the authorship information if available.Dit bestand is gelicenseerd onder de Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal licentie.De gebruiker mag:Delen – het werk kopiëren, verspreiden en doorgevenRemixen – afgeleide werken makenOnder de volgende voorwaarden:Naamsvermelding – U moet op een gepaste manier aan naamsvermelding doen, een link naar de licentie geven, en aangeven of er wijzigingen in het werk zijn aangebracht. U mag dit op elke redelijke manier doen, maar niet zodanig dat de indruk wordt gewekt dat de licentiegever instemt met uw werk of uw gebruik van zijn werk., CC BY 4.0, Koppeling

NGC 6778 is een planetaire nevel die tussen 1863 en 1865 werd ontdekt door de Duitse astronoom Albert Marth. De nevel heeft een visuele helderheid van magnitude 11,9 en een schijnbare grootte van 8,5′. De planetaire nevel bevindt zich op een afstand van ongeveer 10.300 lichtjaar van de Aarde.

NGC 6778 is ook bekend als NGC 6785 en als dusdanig op 21 mei 1825 door John Herschel ontdekt.

NGC 6772 is een planetaire nevel die op 21 juli 1784 werd ontdekt door William Herschel. De nevel heeft een visuele helderheid van magnitude 12,7 en een schijnbare grootte van 1,4′.

Eerste publicatie: 16 juli 2009
Laatste keer bijgewerkt op: 2 januari 2021